Zdzisław Majewski

Wojsko i służby mundurowe

Zdzisław Marian Majewski, urodzony 22 lutego 1895 roku w Częstochowie, był postacią o znacznym dorobku, nie tylko jako człowiek prawa, ale również jako wojskowy. Jego życie zakończyło się tragicznie, bowiem zmarł między 20 a 22 kwietnia 1940 roku w Katyniu, stając się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, która pozostawiła niezatarte ślady w historii naszego kraju.

Majewski pełnił funkcję majora audytora Wojska Polskiego, gdzie jego kompetencje i umiejętności prawnicze były nieocenione. Jego los stał się symbolem niewyjaśnionych tragedii, jakie dotknęły polskich żołnierzy w trakcie II wojny światowej, a także przypomnieniem o odwadze i poświęceniu, które towarzyszyły tamtym czasom.

Życiorys

Zdzisław Majewski był synem Stanisława (ur. 1860) oraz Florentyny Marii z Janowskich (ur. 1863). W młodości zaangażował się w działalność militarną, stając się żołnierzem I Brygady Legionów, gdzie walczył m.in. pod Łowczówkiem. Uczestniczył także w wojnie polsko-bolszewickiej, będąc w szeregach 36 pułku piechoty Legii Akademickiej.

Po zakończeniu działań wojennych zdecydował się na kontynuację służby wojskowej. W 1923 roku pełnił funkcję porucznika, z przyznanym starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 oraz 1002 lokaty, w 7 pułku piechoty Legionów. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w 1925 roku. Na dzień 20 sierpnia 1925 roku, w stopniu porucznika, powrócił do służby w rezerwie, ponownie przy 7 pp Leg.

W roku 1926 Majewski awansował na kapitana w korpusie oficerów piechoty, otrzymując starszeństwo z dniem 1 lipca 1925 i 131 lokatę. Zmienił korpus z oficerów piechoty na oficerów sądowych, a w 1928 roku pełnił służbę w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr I. 1 stycznia 1935 roku awansowano go do stopnia majora, z 9 lokatą.

31 sierpnia 1935 roku został przeniesiony z Wojskowego Sądu Okręgowego nr I na nowe stanowisko sędziego śledczego w Wojskowym Sądzie Okręgowym nr II. Na początku marca 1939 roku służył w Departamencie Sprawiedliwości MSWojsk jako kierownik referatu.

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej. Zgodnie z danymi z grudnia 1939 roku, znajdował się w obozie jenieckim w Kozielsku. Został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD w dniach 19-21 kwietnia 1940, a według dokumentów z 16 kwietnia 1940, zajął on miejsce na liście wywózkowej 036/4 poz. 75 nr akt 4151. Tragiczny los spotkał go między 20 a 22 kwietnia 1940, kiedy to został zamordowany przez NKWD w lesie katyńskim.

Podczas ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 roku, jego szczątki zostały zidentyfikowane. Figuruje w zapisach dotyczących ekshumacji, z dnia 04.05.1943, jako nr 804. W obu zidentyfikowanych dokumentach występuje jedynie imię Zdzisław. Przy jego szczątkach znaleziono także m.in. przepustkę, 3 karty pocztowe, karty wizytowe oraz świadectwo szczepienia z Kozielska nr 3448.

Majewski znalazł się również na liście ofiar, opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 107 oraz w Nowym Kurierze Warszawskim nr 112 z 1943 roku. Jego krewni przez wiele lat, aż do 1990 roku, poszukiwali informacji na temat jego losów przez Polski Czerwony Krzyż w Warszawie.

W życiu prywatnym był żonaty z Haliną z Krzemińskich. 5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie mianował go na stopień podpułkownika, a awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Lista odznaczeń i medali, które otrzymał Zdzisław Majewski, świadczy o jego wybitnej służbie oraz poświęceniu w obronie ojczyzny. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz przyznanych mu odznaczeń:

  • Krzyż Niepodległości – przyznany 12 marca 1931,
  • Krzyż Walecznych – otrzymany dwukrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi – odznaczony 18 lutego 1939,
  • Srebrny Krzyż Zasługi – uzyskany 19 marca 1931,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – przyznany pośmiertnie 1 stycznia 1986,
  • Odznaka za Rany i Kontuzje,
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa).

Wszystkie te odznaczenia stanowią dowód na jego niezłomną determinację oraz wkład w walkę o niepodległość Polski. Są symbolem nie tylko osobistych osiągnięć, ale również upamiętnionych wydarzeń historycznych, których był częścią.

Przypisy

  1. Zdzisław Marian Majewski - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 22.09.2022 r.]
  2. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  3. a b c RybkaR. R. RybkaR., StepanS. K. StepanS., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 322.
  4. JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 163.
  5. Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 372.
  6. „Dziennik Personalny” (R.6, nr 77), MSWojsk., 24.07.1925 r., s. 415.
  7. „Dziennik Personalny” (R.7, nr 18), MSWojsk., 03.05.1926 r., s. 128.
  8. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1928, s. 696.
  9. „Dziennik Personalny” (R.16, nr 9), MSWojsk., 28.06.1935 r., s. 72.
  10. „Dziennik Personalny” (R.16, nr 11), MSWojsk., 31.08.1935 r., s. 93.
  11. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 10.03.2019 r.]
  12. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 188.
  13. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  15. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.
  16. „Dziennik Ustaw RP”, 2, s. 30, 1986-04-10, Londyn: Minister Sprawiedliwości.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 06.08.1929 r., s. 241.

Oceń: Zdzisław Majewski

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:19