Stanisław Piotrowski (1895–1940)

---

Życiorys

Stanisław Piotrowski urodził się w roku 1895 w rodzinie Feliksa i Eleonory z Pawłowskich, gdzie spędził swoje młodzieńcze lata. Po ukończeniu szkoły handlowej oraz gimnazjum w Częstochowie rozpoczął swoją przygodę z wojskowością w 1914 roku, wstępując do Legionów, a konkretnie do 1 pułku ułanów. Jego służba wojskowa trwała aż do kryzysu przysięgowego, po którym został internowany w Szczypiornie.

Wkrótce po zakończeniu internowania, Piotrowski zaangażował się w działalność Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), a w 1918 roku dołączył do Wojska Polskiego. W jego biografii szczególnie wyróżnia się walka w 11 pułku ułanów, a od 1920 roku kontynuował służbę w 1 pułku szwoleżerów, biorąc udział w starciach z bolszewikami. Od września 1920 roku służył w 201 pułku szwoleżerów, gdzie przez cały okres działań wojennych zdobywał doświadczenie i umiejętności.

W czasach międzywojennych Piotrowski ukończył kurs dowódców szwadronów w Grudziądzu, co otworzyło mu drogę do dalszej kariery. Został skierowany do 15 pułku ułanów, gdzie od 1925 do 1929 roku pełnił funkcję instruktora w Centralnej Wyszkolenia Kawalerii. Po roku 1929 powrócił do 15 pułku, gdzie kontynuował swoją służbę. W 1932 roku ukończył Wojskową Szkołę Wyższą, a następnie został przydzielony do Suwalskiej Brygady Kawalerii, gdzie pełnił rolę szefa sztabu.

4 lutego 1934 roku Stanisław Piotrowski został awansowany na stopień majora, uzyskując przy tym 9. lokatę w korpusie oficerów kawalerii. Od 1934 roku służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie, a od 1937 roku w Dowództwie Okręgu Korpusu VIII w Toruniu, gdzie odpowiadał za Wydział Mobilizacji i Uzupełnień. W 1939 roku znajdował się w pułku ułanów w Równem, gdzie pełnił funkcję dublera I zastępcy dowódcy pułku.

Po wybuchu II wojny światowej, w czasie kampanii wrześniowej, Piotrowski był oficerem w Oddziale I w sztabie Armii „Kraków”. Niestety po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku, dostał się do niewoli sowieckiej i został przetrzymywany w obozie w Starobielsku. Tragicznie, wiosną 1940 roku, został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie.

Pogrzebany w bezimiennej mogile w Piatichatkach, miejsce to od 17 czerwca 2000 roku oficjalnie stało się Cmentarzem Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Stanisław Piotrowski figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 2660. W 2007 roku, dnia 5 października, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło, na mocy decyzji nr 439/MON, mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika. Ten awans ogłoszono publicznie 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas uroczystości pod nazwą „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Piotrowski, wybitny bohater i żołnierz, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które symbolizują jego niezwykłe osiągnięcia i poświęcenie dla kraju.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 285,
• Krzyż Niepodległości, przyznany 2 sierpnia 1931 roku,
• Krzyż Walecznych, otrzymany dwukrotnie,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Stanisław Piotrowski (1895–1940)

---