Henryk Eustachiusz Wąsala, urodzony 12 maja 1899 roku w Częstochowie, to postać zapisana na kartach historii nie tylko jako znakomity podkomisarz Policji Państwowej, ale również jako żołnierz, który służył w Legionach Polskich i Wojska Polskiego.
Jego los, tragiczny i pełen niewypowiedzianych cierpień, przeciął się w dniach 9-11 kwietnia 1940 roku w Kalininie, gdzie został zamordowany w ramach okrutnej zbrodni katyńskiej. Ofiary tej niewyobrażalnej tragedii do dziś przypominają o dramatach przeżywanych przez wielu bohaterów narodowych, których życie zostało brutalnie przerwane.
Życiorys
Henryk Wąsala przyszedł na świat 12 maja 1899 roku w Częstochowie, w rodzinie Franciszka i Anny z Gaćków. Jego młodzieńcze lata przypadły na czas wielkich zawirowań i wydarzeń historycznych, w czasie I wojny światowej walczył w szeregach 1. kompanii I batalionu 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Po zakończeniu wojny, od 11 listopada 1918 roku do 6 lipca 1923 roku, służył w Wojsku Polskim.
Dnia 15 lutego 1924 roku dołączył do Policji Państwowej, a jego wojskowe doświadczenie pozwoliło mu ukończyć Szkołę Oficerów PP w Warszawie. W stopniu przodownika pełnił służbę w Komisariacie Policji Państwowej w Kielcach. Jego kariera rozwijała się dynamicznie i już 1 kwietnia 1939 roku został mianowany na stanowisko podkomisarza.
W tym samym roku pełnił również obowiązki dowódcy 4 Kompanii Rezerwy Policyjnej w Herbach Starych. Niestety, podczas kampanii wrześniowej 1939 roku został wzięty do niewoli przez Sowiektów, co oznaczało tragiczny zwrot w jego życiu. Przez pewien czas przebywał w obozie w Ostaszkowie, a 8 lub 9 kwietnia 1940 roku został przekazany do dyspozycji naczelnika Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (teraz Twer).
W dniach między 9 a 11 kwietnia 1940 roku zginął i został pochowany w Miednoje. Dopiero 2 września 2000 roku jego miejsce spoczynku znalazło się na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje. Wąsala był żonaty i miał dwie córki, co czyniło go członkiem rodziny, której losy również były naznaczone tragicznymi wydarzeniami.
Za jego zasługi, 4 października 2007 roku Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji Władysław Stasiak nadał mu pośmiertnie stopień komisarza Policji Państwowej. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 roku w Warszawie, w czasie uroczystości noszącej nazwę „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
W tym fragmencie znajdziemy informacje o odznaczeniach i wyróżnieniach, które został przyznane Henrykowi Wąsali. Poniżej przedstawiamy szczegółowe zestawienie tych nagród:
- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
- Srebrny Krzyż Zasługi,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Przypisy
- Żołnierze Niepodległości: Wąsala Eustachy. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 23.04.2021 r.]
- a b c d Убиты в Калинине 2019, s. 276.
- Księga Cmentarna Miednoje 2005, s. 978.
- Decyzja Nr 89 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 04.10.2007 r. nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MSWiA.
- M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Jan Pełka | Mieczysław Morawski | Jerzy Jan Kurpiński | Stefan Bielecki | Tadeusz Szczurek | Halina Jabłońska | Wiesław Kukuła | Stanisław Piotrowski (1895–1940) | Ksawery Józef Karol Zalewski | Kazimierz Busler | Ludomir Łuczkowski | Zdzisław Majewski | Aleksander Karnicki | Jerzy Wieniawa-Długoszowski | Tadeusz Budzik | Bolesław Mioduszewski | Jerzy Hipolit Palusiński | Włodzimierz Szlezyngier | Stanisław Podlewski | Marian MigdałOceń: Henryk Wąsala