Jerzy Wieniawa-Długoszowski

Wojsko i służby mundurowe

Jerzy Józef Wieniawa-Długoszowski, urodzony 19 grudnia 1898 roku w Częstochowie, był wybitnym major pilotem Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej.

W swojej karierze wojskowej brał udział w I wojnie światowej oraz w konfliktach związanych z wojną polsko-bolszewicką.

Wieniawa-Długoszowski jest także znany jako kawaler Orderu Virtuti Militari, co podkreśla jego odwagę i zasługi dla kraju.

Niestety, jego życie zakończyło się 11 maja 1931 roku w Grudziądzu.

Życiorys

Jerzy Wieniawa-Długoszowski pochodził z rodziny, która była głęboko związana z patriotyzmem. Jego przodkowie byli powstańcami listopadowymi oraz styczniowymi, a on sam był kuzynem Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego. W wieku młodzieńczym dołączył do walki w I wojnie światowej, biorąc udział w szeregach 1 pułku ułanów Legionów Polskich, dowodzonym przez pułkownika Władysława Belinę-Prażmowskiego. W trakcie tych wydarzeń, dotarł z pułkiem na Wołyń.

W roku 1917 znalazł się w obozie internowania w Szczypiornie. Swoją wolność odzyskał w 1918 roku, a jako podporucznik pilot wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1920 awansował na kapitana i rozpoczął pracę w Szefostwie Lotnictwa. Później pełnił funkcję instruktora w Bydgoskiej Szkole Pilotów.

Od 1922 roku służył w 1 pułku lotniczym, a w następnym roku objął dowództwo 122. eskadry myśliwskiej. W 1925 roku został mianowany dowódcą 121. eskadry myśliwskiej. Swoje umiejętności oraz odpowiedzialność potwierdził, gdy 1 września 1928 roku objął dowództwo III dywizjonu myśliwskiego 1 pułku lotniczego. 18 lutego 1930 roku został mianowany majorem, uzyskując starszeństwo z 1 stycznia 1930 roku oraz 2. lokatę w korpusie oficerów aeronautycznych.

Niestety, jego życie tragicznie zakończyło się 11 maja 1931 roku, pod Grudziądzem, w trakcie lotu ćwiczebnego samolotem typu Blériot-SPAD S.51C1. W pobliżu wsi Michale, doszło do awarii silnika, co spowodowało, że samolot zderzył się z linią wysokiego napięcia i wpadł do stawu. Jerzy Wieniawa-Długoszowski został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze 15A-3-12.

Był mężem Hanny z Zielińskich oraz ojcem Andrzeja i Marka Długoszowskich.

Ordery i odznaczenia

Jerzy Wieniawa-Długoszowski był wybitną postacią, której odznaczenia i ordery są świadectwem jego zasług oraz poświęcenia dla ojczyzny.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8089, nadany 27 lipca 1922 roku,
  • Krzyż Niepodległości, przyznany 6 czerwca 1931 roku,
  • Krzyż Walecznych,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany 10 listopada 1928 roku,
  • Polowa Odznaka Pilota nr 35, nadana 11 listopada 1928 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii, przyznany w Rumunii,
  • Rumuńska Odznaka Pilota, nadana w 1929 roku,
  • Łotewska Odznaka Lotnicza, przyznana pośmiertnie, 11 listopada 1931 roku.

Przypisy

  1. Popiel 2014 ↓, s. 177.
  2. Wachowicz 2005 ↓, s. 10.
  3. Gazeta Gdańska, 14.05.1931 r. nr 109, s. 7 [dostęp 29.01.2020 r.] Brak numerów stron w książce.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 03.08.1931 r., s. 267.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11.11.1931 r., s. 386.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20.02.1930 r., s. 66.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12.12.1929 r., s. 368.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11.11.1928 r., s. 436 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
  9. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  10. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27.10.1922 r., s. 807.

Oceń: Jerzy Wieniawa-Długoszowski

★★★★★
Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:8