Mieczysław Ewaryst Morawski, znany również pod różnymi pseudonimami takimi jak „Mieczysław 17”, „Scewola”, „Szalbierz 17”, „Szatan”, „Szeliga” oraz „Żniwiarz”, to postać, którą warto przybliżyć.
Urodził się 27 października 1917 roku w Częstochowie, a swoje życie zakończył 10 grudnia 2001 roku w Maplewood, w stanie Nowy Jork. Był oficerem saperów w strukturach Wojska Polskiego, a swoją największą rolę odegrał jako dowódca Zgrupowania Armii Krajowej „Żniwiarz” podczas powstania warszawskiego.
Życiorys
W 1937 roku Mieczysław Morawski rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Saperów z siedzibą w Warszawie. Po ukończeniu kursu został przydzielony do 1 Batalionu Saperów Legionów, z którym uczestniczył w działaniach wojennych podczas obrony kraju w 1939 roku. W dniu 13 września 1939 roku awansował na porucznika, a jego starszeństwo datowane jest na 1 września tego samego roku.
W trakcie II wojny światowej związał się z konspiracją od 1939 roku, najpierw w strukturach organizacji „Pobudka”, działającej w Kielcach, Częstochowie i Radomsku. Z kolei od 1942 roku był członkiem Związku Walki Zbrojnej z siedzibą w Warszawie. Na początku pełnił funkcję instruktora w zakresie szkolenia saperskiego w Obwodzie Żoliborz ZWZ-AK.
Od 1943 roku objął dowodzenie oddziałem dywersyjnym, który został przemianowany na 9. kompanię dywersyjną. W czasie powstania warszawskiego dowodził zgrupowaniem myślnikem „Żniwiarz”, które operowało na terenie Żoliborza.
Po zakończeniu walk warszawskich, Mieczysław Morawski został wzięty do niewoli i zarejestrowany jako jeńca numer 46382 w oflagu Altengrabow. Wraz z 29 innymi oficerami, w tym płk. Karolem Ziemskim „Wachnowskim” i płk. Mieczysławem Niedzielskim „Żywicielem”, został oskarżony o zamiar opanowania obozu, co doprowadziło do jego przekazania w ręce Gestapo. Został osadzony w obozie koncentracyjnym Neuengamme.
Interwencja hrabiego Folke Bernadotte u Heinricha Himmlera uratowała mu życie. W rezultacie został przeniesiony do oflagu w Lubece, gdzie w maju 1945 roku został uwolniony przez wojska brytyjskie.
Po wojnie Mieczysław Morawski pozostał na emigracji w Stanach Zjednoczonych. W 1947 roku przeszedł weryfikację, uzyskując stopień kapitana z datą starszeństwa na 25 września 1944 roku.
Ordery i odznaczenia
Mieczysław Morawski, znany z bohaterskich czynów, został odznaczony wieloma wyróżnieniami. Poniżej przedstawiamy jego zasługi w tym zakresie:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 11778 – 30 września 1944,
- Krzyż Walecznych po raz pierwszy – czerwiec 1944,
- Krzyż Walecznych po raz drugi – 29 września 1944.
Przypisy
- Powstańcze Biogramy - Mieczysław Morawski [online], www.1944.pl [dostęp 03.01.2020 r.]
- J. Kreusch, A. K. Kunert, T. Labuszewski (oprac.): Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego. T. IV. Warszawa: 1997, s. 91.
- Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik Biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, Tom 2. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 136.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Jerzy Jan Kurpiński | Stefan Bielecki | Tadeusz Szczurek | Halina Jabłońska | Wiesław Kukuła | Stanisław Piotrowski (1895–1940) | Ksawery Józef Karol Zalewski | Kazimierz Busler | Witold Gokieli | Przemysław Szudek | Jan Pełka | Henryk Wąsala | Ludomir Łuczkowski | Zdzisław Majewski | Aleksander Karnicki | Jerzy Wieniawa-Długoszowski | Tadeusz Budzik | Bolesław Mioduszewski | Jerzy Hipolit Palusiński | Włodzimierz SzlezyngierOceń: Mieczysław Morawski