Marian Migdał to postać o znacznym znaczeniu w historii Wojska Polskiego, na którą warto zwrócić uwagę. Urodził się 19 marca 1899 roku w Częstochowie, co czyni go częścią bogatej tradycji tego regionu.
Jako chorąży, Migdał odgrywał istotną rolę w strukturach militarnych II Rzeczypospolitej. Jego odwaga i poświęcenie zostały docenione poprzez nadanie mu prestiżowego odznaczenia – Orderu Virtuti Militari, który jest jednym z najwyższych wyróżnień wojskowych w Polsce.
Jego życie zakończyło się tragicznie w czerwcu 1941 roku w Ostrogu nad Horyniem, lecz jego dziedzictwo jako żołnierza i patrioty trwa nadal.
Życiorys
Marian Migdał urodził się w rodzinie, której głową był Władysław, rzemieślnik, a jego matka nosiła imię Marianna, z domu Szaflik. Po ukończeniu szkoły powszechnej, podjął naukę w kursach handlowych w Częstochowie.
W roku 1918 wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej, a następnie jako ochotnik do Polskiej Siły Zbrojnej. Od stycznia 1919 roku służył w odrodzonym Wojsku Polskim, gdzie na początku znajdował się na froncie Cieszyńskim. Działał w 3 szwadronie 19 pułku ułanów, biorąc udział w wojnie polsko-bolszewickiej i walcząc na froncie ukraińskim.
W trakcie konfliktu awansował do rangi starszego ułana, a później kaprala. Jego męstwo objawiło się szczególnie 18 sierpnia 1920 roku, kiedy to pod miejscowością Szczerców nad Bugiem poprowadził swój pluton przeciwko liczniejszym siłom wroga, zdobywając jeńców oraz sprzęt wojenny. Za ten akt odwagi kapral Marian Migdał został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Otrzymanie tego odznaczenia zostało następnie potwierdzone dekretem Naczelnego Wodza, marszałka Józefa Piłsudskiego, w dniu 30 czerwca 1921 roku. Dekret ten został opublikowany w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 29 z dnia 23 lipca 1921 roku.
Po zakończeniu działań wojennych pozostawał w Wojsku Polskim jako podoficer zawodowy. Kontynuował służbę w 19 pułku ułanów, osiągając wczesne lata 30. XX wieku stopień starszego wachmistrza. Wiosną 1939 roku został awansowany do rangi chorążego.
Wziął udział w bitwach swojego pułku, który wchodził w skład Armii „Łódź” podczas kampanii wrześniowej. Jego zaangażowanie obejmowało m.in. walki w bitwie pod Mokrą.
Po wrześniu 1939 roku, w październiku, Marian Migdał został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu w Ostrogu nad Horyniem. Zginął w czerwcu 1941 roku, gdy Ostrog został zajęty przez wojska niemieckie, a jego ciało spoczęło na tamtejszym cmentarzu.
Żoną Mariana Migdała była Janina Grochowska, z którą doczekał się syna Henryka oraz córki Haliny.
Ordery i odznaczenia
Marian Migdał został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które podkreślają jego zasługi i odwagę.
- krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari Nr 4166,
- krzyż walecznych,
- złoty krzyż zasługi.
Przypisy
- Polak (red.) 1991 r., s. 97.
- Polak (red.) 1991 r., s. 96-97.
- Dziennik Personalny MSWojsk., Nr 29 z 23.07.1921 r., s. 1190.
- Zawistowski 1930 r., s. 37.
- Polak (red.) 1991 r., s. 96.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Podlewski | Włodzimierz Szlezyngier | Jerzy Hipolit Palusiński | Bolesław Mioduszewski | Tadeusz Budzik | Jerzy Wieniawa-Długoszowski | Aleksander Karnicki | Zdzisław Majewski | Ludomir Łuczkowski | Henryk Wąsala | Ksawery Błasiak | Wiktor Pełka | Stanisław Maleszewski | Jan Sztajner | Marian Żybułtowski | Jan Nagiel | Antoni Rudnicki | Stanisław Stetkiewicz | Mieczysław Psykała | Wacław BańskiOceń: Marian Migdał