Stanisław Belof to niezwykle istotna postać w historii Polski, która zasługuje na szczegółowe przypomnienie.
Urodził się 18 września 1899 roku w Częstochowie, gdzie spędził swoje wczesne lata. W trakcie swojej służby wojskowej pełnił funkcję chorążego intendentury Wojska Polskiego, co świadczy o jego odpowiedzialności oraz zaangażowaniu w sprawy obronności kraju.
Jego życie, jak wielu innych, brutalnie przerwała tragiczna zbrodnia katyńska, która miała miejsce wiosną 1940 roku, gdy stał się jedną z ofiar tego niegodziwego aktu.
Życiorys
Stanisław Belof, syn Ignacego i Józefy z Nagawskich, przyszedł na świat w rodzinie, która zapewniła mu edukację. Po ukończeniu gimnazjum w Częstochowie w 1918 roku, rozpoczął swoją służbę od 1919 roku w Wojsku Polskim. Był przydzielony do 3 dyonu taborów i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku.
Za swoje zasługi w armii, uzyskał stopień chorążego 1 kwietnia 1922 roku. W latach 1923-1929 pełnił funkcję kierownika Kancelarii Głównej w szefostwie intendentury DOK III w Grodnie. Następnie, od 1929 do 1933 roku, był płatnikiem 76 pułku piechoty w Lidzie, a w latach 1933-1938 powrócił na to samo stanowisko w 3 pułku szwoleżerów mazowieckich w Suwałkach. Wziął udział w uroczystościach związanych z złożeniem serca Marszałka Piłsudskiego na Rossie, idąc w poczcie sztandarowym swojego pułku.
W 1938 roku Belof został płatnikiem w Składnicy Materiałów Intendentury nr 3 w Grodnie. W połowie września, z rozkazu dowództwa, opuścił Grodno i wyruszył na południe wraz z kadrą składnicy. Niestety, w okolicach Pińska dostał się do niewoli radzieckiej. Przedtem jednak zdołał przekazać żołnierzom zaległe uposażenie, które przechowywał w kasie pułkowej.
Początkowo osadzony w Ostaszkowie, a później przewieziony do Kozielska, Stanisław był w kontakcie z rodziną, która otrzymała trzy listy z obozu, ostatni z kwietnia 1940 roku. Jego los zakończył się tragicznie, gdyż wiosną 1940 roku został zamordowany w lesie katyńskim. Znajduje się na liście wywózkowej LW 017/1 z 1940 roku, a jego symboliczny grób usytuowany jest na cmentarzu katolickim w Sopocie, w kwaterze B4-1-5.
Ordery i odznaczenia
Stanisław Belof, w swoim życiu, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które szczególnie podkreślają jego wkład w historię i obronę kraju. Jego osiągnięcia zasługują na szczególne uznanie.
- Brązowy Krzyż Zasługi,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku),
- Obozy NKWD dla jeńców polskich,
- Zbrodnia katyńska,
- Kampania wrześniowa.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Józef Parczyński | Henryk Glapiński | Artur Kozłowski (oficer) | Tadeusz Kern-Jędrychowski | Hieronim Dudwał | Wacław Zatorski | Antoni Krauze (oficer) | Wacław Bański | Mieczysław Psykała | Stanisław Stetkiewicz | Andrzej Szymonik | Zbigniew Sikora | Mieczysław Sokołowski (żołnierz) | Przemysław Szudek | Witold Gokieli | Kazimierz Busler | Ksawery Józef Karol Zalewski | Stanisław Piotrowski (1895–1940) | Wiesław Kukuła | Halina JabłońskaOceń: Stanisław Belof