Dawid Helman, znany również jako Lajb, urodził się 3 maja 1875 roku w Częstochowie, a jego życie zakończyło się 14 listopada 1942 roku w Łodzi. Był to wybitny lekarz specjalizujący się w laryngologii, którego korzenie sięgają społeczności żydowskiej.
Jego osiągnięcia lecznicze i wkład w medycynę pozostają pamiętane przez wielu, a historia jego życia odzwierciedla trudne czasy, w jakich przyszło mu żyć i pracować.
Życiorys
Po zakończeniu edukacji w szkole średniej, Dawid Helman podjął studia na Wydziale LekarskimCesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1900 roku uzyskał wszelkie wymagane kwalifikacje, zdobywając doktorat w zakresie laryngologii. Po zakończeniu kształcenia odbył praktyki zawodowe zarówno w Polsce, jak i za granicą. W 1902 roku osiedlił się w Łodzi.
W trakcie wojny rosyjsko-japońskiej pełnił obowiązki asystenta w oddziale laryngologicznym szpitala wojskowego, znajdując się na Dalekim Wschodzie. Reaktywowano go w 1914 roku, a jego przeznaczeniem stał się front południowo-zachodni. Wydarzenia rewolucyjne mające miejsce w 1917 roku zastały go w Czerniowcach, gdzie z oddaniem opiekował się społecznością polską. W tym okresie został również wybrany na przewodniczącego komisji kulturalno-oświatowej działającej w Domu Polskim.
Po przeniesieniu do różnych szpitali wojskowych znalazł się w Petersburgu, a w połowie 1918 roku powrócił do Łodzi. Tam objął na nowo funkcje lekarza w oddziale czołgów, należącym do 31. pułku Strzelców Kaniowskich, oraz ordynatora oddziału laryngologicznego Szpitala Okręgowego. Do początku II wojny światowej prowadził praktykę prywatną. Dawid Helman był także zaangażowany w pracę w Instytucie Leczenia Radem, instytucji powołanej przez Łódzkie Towarzystwo Zwalczania Raka.
W ciągu swojej kariery był również członkiem i aktywnym uczestnikiem wielu organizacji, w tym zarządu Łódzkiego Esperanckiego Towarzystwa oraz Komisji Gospodarczej przy Wydziale Zdrowotności Publicznej. Pełnił rolę prezesa sekcji łódzkiej Towarzystwa Otolaryngologów w latach 1926–1928 oraz zastępcy prezesa zarządu Izby Lekarskiej Łódzkiej. Dodatkowo, był członkiem zarządu łódzkiego oddziału Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami. Mieszkał przy ul. Piotrkowskiej 68.
Po wybuchu II wojny światowej, a zwłaszcza po ustanowieniu niemieckiej administracji w Łodzi, Dawid Helman stał się członkiem Rady Starszych, która została zatwierdzona 5 listopada 1939 roku. Został aresztowany 11 listopada podczas pierwszego posiedzenia, jednak szybko go zwolniono. Następnie wszedł w skład drugiej Rady, która została powołana w lutym 1940 roku. Będąc członkiem tej Rady, kierował Wydziałem Zdrowia Gminy Żydowskiej. Po jakimś czasie został deportowany do getta, gdzie aż do całkowitego zamknięcia getta przez Niemców 30 kwietnia 1940 roku, służył jako zastępca przełożonego Starszeństwa Żydów, Chaima Rumkowskiego. Po nim, na tym stanowisku, pracował dr Leon Szykier, a Helman kontynuował działalność jako lekarz.
Zmarł 14 listopada 1942 roku, a jego miejsce ostatniego spoczynku to cmentarz żydowski w Łodzi, w kwaterze lewej D. Jego żona, Paulina, zginęła tragicznie w Auschwitz w 1944 roku.
Przypisy
- Helman Dawid Lajb. www.jewishlodzcemetery.org. [dostęp 23.11.2018 r.]
- Kronika getta łódzkiego
- Księga adresowa miasta Łodzi i Województwa Łódzkiego (…). Rocznik 1937–1939, Zarząd Miejski w Łodzi, Łódź 1937 r. Dział II Wykaz mieszkańców m. Łodzi
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Józef Marian Geisler | Eugeniusz Łazowski | Wilhelm Kohn | Jerzy Einhorn | Halina Hackiewicz | Wojciech Braksator | Alfred Franke | Jerzy Sikora (lekarz) | Grzegorz Opala | Irena Maria Smólska | Adolf Wolberg | Krzysztof Bankiewicz | Berek Lajcher | Jerzy Zański | Alfred Gabriel Hertz | Stanisław Orzeszyna | Witold Golnik | Antoni Prusiński | Marian EigerOceń: Dawid Helman