Felicjan Zygmunt Piątkowski

---

Życiorys

W 1928 roku Felicjan Zygmunt Piątkowski zakończył naukę w gimnazjum, a następnie z powodzeniem podjął studia na Wydziale Geodezji Politechniki Warszawskiej. W roku 1933 uzyskał dyplom inżyniera geodety, a rok później ukończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Włodzimierzu Wołyńskim. Po zdobyciu niezbędnej wiedzy, Piątkowski pracował w Wydziale Fotogrametrycznym Polskich Linii Lotniczych LOT, a także w Biurze Planowania Ziem Górskich.

Podczas dramatycznych wydarzeń we wrześniu 1939 roku walczył w ramach Armii Łódź jako dowódca I plutonu baterii haubic w 28. Dywizjonie Artylerii Ciężkiej. Jego udział w bitwach był znaczący; brał udział w potyczkach pod Proszką oraz Wieluniem, a także w walkach o Brwinów i w obronie Twierdzy Modlin. Po listopadowym zwolnieniu z obozu jeńców, powrócił do Warszawy, gdzie kontynuował działalność zawodową.

W okresie okupacji hitlerowskiej Piątkowski aktywnie pracował w specjalnej grupie, która zajmowała się opracowaniem map dla Warszawskiego Zespołu Miejskiego. Ponadto, nie brakowało mu odwagi, gdyż uczestniczył w powstaniu warszawskim, przyczyniając się do walki o wolność swojego miasta.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej Piątkowski podjął pracę w Biurze Odbudowy Stolicy, a następnie objął stanowisko dyrektora Biura Kartograficznego Głównego Urzędu Pomiarów Kraju, w którym zajmował się obliczaniem powierzchni kraju oraz jednostek administracyjnych w nowych granicach geograficznych. Od 1946 roku wykładał Kartografię praktyczną i Reprodukcję kartograficzną na Politechnice Warszawskiej, a w 1947 wykazał się jako organizator Działu Geodezyjnych Wydawnictw Książkowych. Dwa lata później objął funkcję Naczelnego Dyrektora w Państwowym Przedsiębiorstwie Fotogrametrii i Kartografii.

W wyniku reorganizacji w 1951 roku, został Redaktorem Naczelnym Państwowego Przedsiębiorstwa Wydawnictw Kartograficznych, a w 1952 przeszedł do Geodezyjnego Instytutu Naukowo-Badawczego (dzisiejszy Instytut Geodezji i Kartografii). Równocześnie związał się z Wydziałem Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej, gdzie pełnił rolę adiunkta, a później zastępcy profesora oraz docenta. W 1964 roku został profesorem nadzwyczajnym tej uczelni.

W latach 1953–1954 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1954–1956 był dziekanem Wydziału Geodezji i Kartografii. Ponadto, w 1954 objął stanowisko kierownika Zakładu Reprodukcji Kartograficznej w Katedrze Kartografii PW i pełnił tę rolę przez czternaście lat. Od 1958 do 1967 zasiadał w Senacie Politechniki Warszawskiej, a w 1963 roku był inicjatorem oraz organizatorem Sekcji Kartograficznej Komitetu Geodezji PAN, a później Sekcji Kartograficznej SGK.

W 1967 roku zorganizował studia poligraficzne na Wydziale Geodezji i Kartografii, a także podjął się utworzenia Instytutu Poligrafii na tej uczelni, gdzie w latach 1970–1975 pełnił funkcję dyrektora. Felicjan Piątkowski był również współautorem wielu map topograficznych oraz gospodarczych dotyczących powojennej Polski, a także autorem licznych publikacji na temat technologii reprodukcji map.

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu w Wilanowie.

Ordery i odznaczenia

Felicjan Zygmunt Piątkowski zdobył liczne odznaczenia i nagrody, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w różne dziedziny. Jego praca została doceniona poprzez szereg prestiżowych odznaczeń, w tym:

• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Walecznych (28 września 1939),
• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie),
• Srebrny Krzyż Zasługi (7 czerwca 1947),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955),
• Medal Zasłużony dla Polskiej Poligrafii (pośmiertnie, 2013),
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”,
• Odznaka „Racjonalizator Produkcji”,
• Złota Odznaka Zasłużonego dla Geodezji i Kartografii,
• Złota Odznaka Zasłużonego dla Politechniki Warszawskiej.

Każde z tych odznaczeń jest świadectwem jego poświęcenia oraz osiągnięć w różnych dziedzinach życia publicznego i zawodowego.

---

Oceń: Felicjan Zygmunt Piątkowski

---