Marian Szczepan Piekarski był wybitnym polskim inżynierem łączności, którego kariera oraz osiągnięcia znacząco wpłynęły na rozwój tej dziedziny w Polsce.
Urodził się 7 grudnia 1935 roku w Częstochowie, a swoje życie zakończył 24 października 2010 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii telekomunikacji w naszym kraju.
Życiorys
Marian Piekarski, inżynier i naukowiec, swoją edukację rozpoczął na Politechnice Wrocławskiej, gdzie w latach 1953–1959 studiował na Wydziale Łączności. W 1962 roku kontynuował naukę na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Wrocławskiego w trybie zaocznym. W 1966 roku uzyskał stopień doktora na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, a dekadę później obronił habilitację; w 1992 roku przyznano mu tytuł profesora zwyczajnego nauk technicznych.
Już w 1956 roku, jeszcze jako student czwartego roku, rozpoczął pracę w Katedrze Podstaw Telekomunikacji na Politechnice Wrocławskiej. W 1968 roku przeszedł do Instytutu Telekomunikacji i Akustyki, gdzie awansował kolejno na młodszego asystenta, asystenta, starszego asystenta, adiunkta, docenta oraz profesora nadzwyczajnego na Wydziale Elektroniki w 1978 roku. W latach 80. XX wieku pełnił funkcję kierownika Zakładu Teorii Obwodów w tym samym instytucie. Może się pochwalić również tytułem prodziekana Wydziału Elektroniki (1966-1972) oraz stanowiskami zastępcy dyrektora (1972-1978, 1987-1991) i dyrektora Instytutu (1981).
Od 1977 roku był członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, a od 1991 roku pełnił funkcję jego prezesa. Został również członkiem Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, gdzie był aktywny w jego zarządzie, a w 1996 roku otrzymał status członka honorowego. Pełnił ważne role w Komitecie Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk oraz w Komitecie Narodowym Międzynarodowej Unii Radiowej.
W sferze naukowej interesował się szerokim zakresem tematów, takich jak teoria sygnałów, obwodów oraz systemów i układów elektronicznych. Jego badania koncentrowały się na zastosowaniach metod topologicznych w analizie i syntezie układów elektronicznych. Dodatkowo prowadził badania dotyczące stabilności wielowrotników oraz projektowania pasywnych układów analogowych. Posiadał na swoim koncie dwa patenty, dwa skrypty oraz ponad 120 publikacji naukowych, a także promotor dla 15 doktorantów.
Piekarski wykładał także na Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zielonej Górze (1966-1968) oraz w WSI w Koszalinie od 1990 roku.
Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotą Odznakę Politechniki Wrocławskiej. Po zakończeniu swojego bogatego życia zawodowego, spoczął na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu.
Przypisy
- Marian Piekarski, Wrocław, 26.10.2010 r. – kondolencje [dostęp 02.05.2022 r.]
- Katedra Systemów Przetwarzania Sygnałów, Zespół Teorii Obwodów [online], zto.ita.pwr.wroc.pl [dostęp 02.05.2022 r.]
- MarianM. Burak MarianM., PiotrP. Pregiel PiotrP., Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1935-1978, Politechnika Wrocławska, s. 77, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 02.05.2022 r.] (pol.).
- a b c d e f g h Marian Szczepan Piekarski (1935-2010) [online], apw.ee.pw.edu.pl [dostęp 02.05.2022 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Tomasz Strzelecki | Maria Ząbkowska-Wacławek | Jan Oderfeld | Wiesław Paluszyński | Janusz Stępkowski | Michał Hertz (chemik) | Jerzy Gelbard | Jan Kazimierz Kuczyński | Czesław Kotela | Bogdan Jezierski | Jerzy Kołakowski | Stanisław Szafnicki | Jerzy Seweryn Ostrowski | Stanisław Barylski | Jan Borowski (energetyk) | Teodor Józef Blachut | Jean Ginsberg | Jerzy Ostrowski (modelarz) | Anna Monika Król | Mariusz StępieńOceń: Marian Piekarski (inżynier)