Jakub Pik


Jakub Pik, który przyszedł na świat w 1806 roku w Częstochowie, to znacząca postać w dziedzinie optyki oraz wynalazczości. Urodzony w rodzinie o żydowskich korzeniach, Pik przyczynił się do rozwoju naukowego i technologicznego w Polsce. Jego życie zakończyło się 11 stycznia 1897 roku w Warszawie, gdzie pozostaje pamiętany jako jeden z pionierów swojej dziedziny.

Życiorys

Jakub Pik rozpoczął swoją edukację w 1834 roku, udając się do Warszawskiej Szkoły Rabinów. Po zakończeniu nauki podjął pracę w szlifierni optycznej, należącej do Mateusza Ottona Bachmanna, która znajdowała się przy ulicy Podwale 22. W 1844 roku Pik objął zarząd nad zakładem, a w 1845 roku stał się jego właścicielem. Przez pewien czas warsztat mieścił się w pałacu Paca, a później przeniósł się w to samo miejsce pod innym adresem, przy Miodowa 4. W 1847 roku uzyskał tytuł honorowego optyka i mechanika w Warszawie.

W 1845 roku, Jakub ożenił się z Marią (Miną) Rozen, primo voto Płońską, z którą miał troje dzieci: trzech synów, Michała, Felicjana i Seweryna, a także dwie córki. W 1855 roku odbył podróż po krajach europejskich, co niewątpliwie wpłynęło na rozwój jego kariery. Z kolei w 1871 roku otrzymał zaszczytny tytuł dostawcy Uniwersytetu Warszawskiego, co potwierdza jego wysoką pozycję w środowisku naukowym.

Oprócz działalności zawodowej, Pik był także autorem publikacji w „Gazecie Lekarskiej”. Pod pseudonimem „Optyk miasta Warszawy” napisał broszurę na temat probierza stumiarowego, która została wydana w Warszawie w 1865 roku. W 1878 roku zorganizowano pokaz innowacyjnego wynalazku, jakim był telefon; połączenie między jego zakładem optycznym przy ul. Niecałej, a cukiernią Semadeniego w Ogrodzie Saskim miało na celu zaprezentowanie nowej technologii.

Jakub Pik zmarł 11 stycznia 1897 roku w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 26, rząd 11). Postać Pika była na tyle wpływowa, że Julian Tuwim poświęcił mu kuplet zatytułowany „Staroświecki optyk”.

Interesującym elementem życia Pika była historia jego małżeństwa; według relacji Antoniego Słonimskiego, pierwszą żoną Jakuba była jego ciotka, matka jego drugiej żony Sobieszczańskiej. Słonimski przywołuje również anegdoty z warszawskiego życia towarzyskiego, w tym plotki o rzekomym romansie pani Pikowej z będącym w Warszawie szachem perskim. Humorystyczne stwierdzenie w stolicy głosiło, że „serce Pikowej pika, ale nie dla Pika”.

Dzieła

Jakub Pik, znany z licznych osiągnięć, również wniósł wkład do różnych dziedzin nauki i techniki. Jego prace skupiały się na specyficznych tematach, które w tamtych czasach były niezwykle istotne.

  • O doborze używania szkieł ocznych i okularów (1860),
  • O probierzu stumiarowym do wódek i spirytusu (1865).

Przypisy

  1. Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003 r.
  2. Maria Ziółkowska, Skąd my to mamy?, Nasza Księgarnia, Warszawa 1975 r.
  3. Słonimski A. Alfabet wspomnień. Wydanie II uzup. PIW 1989 r.
  4. Słomczyński A. Staroświecki optyk. „Stolica", 1961 r.
  5. Grób Jakuba Pika w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.

Oceń: Jakub Pik

Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:22