Jerzy Obarski

Nauka i edukacja

Jerzy Wincenty Obarski był wybitną postacią w polskiej nauce. Urodził się 19 października 1902 roku w Częstochowie, a zmarł 15 kwietnia 1980 roku w Warszawie. Jego życie i działalność naukowa przypisane są głównie do dziedziny entomologii, czyli nauki zajmującej się badaniem owadów.

Obarski był entomologiem o uznanym dorobku, którego praca przyczyniła się do rozwoju tej specjalistycznej dziedziny w Polsce.

Życiorys

Jerzy Obarski, syn Feliksa i Marii z Królikiewiczów, spędził swoje dzieciństwo w Kramatorsku. Tam ukończył podstawową edukację oraz rozpoczął naukę w gimnazjum. Po pewnym czasie, od października 1918 do czerwca 1919, jego kariera zawodowa rozpoczęła się w fabryce ciężkich maszyn, a w roku 1921 powrócił do Polski.

W 1924 roku z powodzeniem ukończył Gimnazjum Towarzystwa Szkoły Średniej w Piotrkowie Trybunalskim, co otworzyło mu drzwi do dalszej edukacji na Wydziale Leśnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Po obronie pracy dyplomowej w marcu 1928, pod kierunkiem profesora Zygmunta Mokrzeckiego, uzyskał tytuł inżyniera leśnika.

W okresie od stycznia do września 1928 roku pracował jako preparator w Zakładzie Entomologii i Ochrony Lasu SGGW w Skierniewicach, a następnie, do 1934 roku, pełnił tam funkcję starszego asystenta. W 1934 roku, po rozpoczęciu współpracy z profesorem Mokrzeckim, po jego śmierci, w 1936 roku, pełnił rolę samodzielnego doradcy technicznego.

Jego praca dotyczyła ochrony roślin tytoniowych i surowca w Dyrekcji Polskiego Monopolu Tytoniowego w Warszawie, z siedzibą w Państwowym Instytucie Naukowym Gospodarstwa Wiejskiego w Puławach. Okres okupacji, od lutego 1940 do grudnia 1944, Obarski spędził jako inspektor, a później wicedyrektor Zakładu Uprawy i Fermentacji Tytoniu w Lublinie.

W styczniu 1945 objął stanowisko dyrektora biura surowców w Państwowym Monopolu Tytoniowym, a w lipcu tego samego roku obronił doktorat. Następnie, od lipca do grudnia 1951, pełnił funkcję kierownika zespołu naukowo-badawczego Centralnego Zarządu Przemysłu Tytoniowego w Warszawie. W latach 1948-1952 studiował równolegle na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobył tytuł magistra filozofii w zakresie historii sztuki 17 października 1952 roku.

W styczniu 1954 roku Obarski został starszym inspektorem w Departamencie Techniki Ministerstwa Przemysłu Rolnego i Spożywczego, pracując tam aż do lipca 1954. W tym samym roku zorganizował zespół badań nad szkodnikami roślin przemysłowych, co zaprowadziło go do Pracowni Entomologicznej w oddziale Instytutu Ochrony Roślin w Regułach, od października 1961 roku.

W międzyczasie, od października 1954 do maja 1958, był zastępcą dyrektora ds. naukowych, a od czerwca 1955 do października pełnił obowiązki dyrektora Instytutu Ochrony Roślin w Warszawie. W 1964 roku, w WSR w Poznaniu, uzyskał habilitację, zdobywając tytuł docenta w zakresie entomologii stosowanej.

Od lipca 1966 do stycznia 1973 roku kierował Pracownią Entomologiczną w Instytucie Warzywnictwa w Regułach. Ostatecznie, 1 lutego 1973 roku przeszedł na emeryturę, kończąc swoją bogatą karierę naukową i zawodową.

Praca naukowa

Jerzy Obarski był niekwestionowanym autorytetem w dziedzinie entomologii stosowanej, w szczególności koncentrował się na hymenopterologii, badając faunistykę rośliniarek. Jego dorobek naukowy to imponujące 130 publikacji, wśród których znajduje się kilkanaście prac oryginalnych.

Odznaczenia

Jerzy Obarski został odznaczony wieloma wyróżnieniami za swoje zasługi dla kraju. Wśród najważniejszych znalazły się:

  • srebrny Krzyż Zasługi w 1946 roku,
  • złoty Krzyż Zasługi w 1947 roku,
  • medal 10-lecia Polski Ludowej w 1955 roku.

Przypisy

  1. Wiadomości Entomologiczne, tom XX, suplement: Almanach entomologów polskich XX wieku, wyd. Poznań 2001 r., s. 144
  2. Janusz Antoni Czyżewski, O Jerzym Obarskim (1902-1980), wspomnienie pośmiertne, Wiadomości Entomologiczne Tom 3, Nr 1-2, s. 65-76 Warszawa-Wrocław 1982 r.

Oceń: Jerzy Obarski

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:24