Isztar Isaac Zawadzki, znany również jako Józef Salomonowicz, urodził się 9 lutego 1937 roku oraz zmarł 11 lutego 2023 roku. Był wybitnym kanadyjskim fizykiem atmosfery o polsko-żydowskich korzeniach.
W swojej karierze naukowej, Zawadzki pełnił ważną funkcję dyrektora Obserwatorium im. Stewarta Marshalla na Uniwersytecie McGilla w Montrealu od 1992 do 2010 roku. Jego osiągnięcia i wkład w rozwój meteorologii zostały docenione przez środowisko naukowe.
W 1991 roku, Zawadzki został uhonorowany prestiżowym medalem im. Pattersona, a w 1998 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta La Société canadienne de météorologie et d'océanographie (SCMO), znanej także jako Canadian Meteorological and Oceanographic Society (CMOS). W 2000 roku został wybrany na członka tego stowarzyszenia, co podkreśla jego znaczenie w dziedzinie meteorologii.
Dalsze uznanie przyniosła mu nominacja na członka Amerykańskiego Towarzystwa Meteorologicznego w 2004 roku oraz wybranie na członka La Société royale du Canada, czyli Royal Society of Canada, w 2007 roku. Jego wkład w naukę pozostanie w pamięci wielu osób.
Życiorys
Isztar Zawadzki był synem Menasze Salomonowicza, który przyszedł na świat w 1908 roku w Łodzi oraz Marii Waingart, urodzonej 1 września 1910 roku w Chodczu, zmarłej w 1990 roku w Argentynie. Urodził się w Częstochowie, a swoje pierwsze miesiące życia spędził w Kibucu Grochów w Warszawie, gdzie jego rodzice poznali się w 1935 roku.
W czasie II wojny światowej Isztar znalazł się na terenie ZSRR, w tym w miejscowości Szachtach. Po zawarciu małżeństwa przez swoich rodziców nadano mu imię Mikołaj (Salomonowicz). Po powrocie do Polski zamieszkał w Łodzi, gdzie w ramach adopcji przyjęto dla niego imię Isztar oraz nazwisko ojca adopcyjnego, Feliksa Zawadzkiego.
W 1948 roku, wraz z matką, opuścił Polskę i przez Paryż dotarł do Argentyny. W 1963 roku ukończył studia licencjackie w dziedzinie fizyki na Uniwersytecie w Buenos Aires. W latach sześćdziesiątych hiszpańskie /hiszpańskiej/ wyjechał na dziewięciomiesięczny staż na Uniwersytecie McGilla w Montrealu. Z powodu niemożności powrotu do rodzinnego kraju, związanej z sytuacją polityczną w Argentynie, postanowił pozostać w Montrealu, gdzie kontynuował studia na tymże uniwersytecie.
W 1968 roku obronił pracę magisterską, a cztery lata później, w 1972 roku, uzyskał doktorat, którego promotorem był Roddy R. Rogers. Isztar Zawadzki był mężem Dominique Robert od 1992 roku aż do swojej śmierci. Dominique urodziła się w 1950 roku w Quebecu.
Był zatrudniony na Université du Québec à Montréal, a od 1992 roku aż do końca swojego życia był związany z Uniwersytetem McGilla w Montrealu. Używał również imienia Jose, co można znaleźć między innymi w podziękowaniach zamieszczonych w książce „Israeli Community Action”, jak również w kondolencjach pod jego nekrologiem.
Wybrane publikacje
Isztar Zawadzki jest znany jako autor i współautor licznych prac naukowych, które miały istotny wkład w rozwój badań meteorologicznych. Poniżej przedstawiamy zestawienie niektórych z jego publikacji:
- (1968): HARPI: nowa prezentacja danych radarowych,
- (1969): ADA: instrument do wyświetlania w czasie rzeczywistym tłumienia mikrofalowego spowodowanego deszczem (współautor: R.R. Rogers),
- (1972): ADA: instrument do pomiaru tłumienia spowodowanego deszczem w kierunkach skośnych (współautor: R.R. Rogers),
- (1972): Statystyczne badania wzorców opadów radarowych,
- (1973): Właściwości statystyczne wzorców opadów,
- (1973): Utrata informacji spowodowana skończoną objętością próbkowania w radarowo mierzonym отраженni,
- (1973): Pomiar i zastosowanie funkcji autokorelacji opadów (raport dla Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych),
- (1973): Błędy i wahania w szacunkach opadu za pomocą deszczomierzy,
- (1975): Statystyki danych z deszczomierzy (współautor: G. Drufuca),
- (1975): Analiza porównawcza radarowych i deszczomierzowych danych,
- (1978): Korelacje między maksymalnym natężeniem opadów a parametrami mezoskali (współautor: Ro, C.U.),
- (1979): Ultradźwiękowy sonar niskiej mocy do pomiarów grubości śniegu (współautorzy: Alain Caillet i François Gros D’Aillon),
- (1979): Statystyki opadów do zastosowania w modelach spalania chmur deszczowych (współautor: R.R. Rogers),
- (1982): Ilościowa interpretacja pomiarów radarowych pogody,
- (1983): O optymalnym przetwarzaniu refleksyjności radarowej (współautor: Enrico Torlaschi),
- (1983): Zależność statystyk tłumienia deszczu od parametrów meteorologicznych (współautor: Enrico Torlaschi),
- (1984): Czynniki wpływające na precyzję pomiarów deszczu radarowego,
- (1993): Na powierzchni chmur (współautor: Szymon Malinowski),
- (1997): Biogeniczne i antropogeniczne źródła jąder tworzących lód: przegląd (z Wandą Szyrmer),
- (2002): Zależność skalowa przewidywalności opadów na podstawie obrazów radaru kontynentalnego. Część I: Opis metodologii (współautor: Urs Germann),
- (2004): Zależność skalowa przewidywalności opadów na podstawie obrazów radaru kontynentalnego. Część II: Prognozy prawdopodobieństwa (współautor: Urs Germann),
- (2017): Charakterystyka skali i korekcja błędów cyklu dobowego w MAPLE (współautorzy: Aitor Atencia, Marc Berenguer),
- (2021): Sekwencyjne podejście niegaussowskie do asymilacji danych opadowych (współautorzy: Andrés A. Pérez Hortal i M. K. Yau).
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Wacław Józef Walecki | Andrzej Chwalba | Tomasz Michał Gronowski | Janusz Kapuścik | Krystyna Falińska | Maria Kamocka | Wiesław Paweł Szymański | Sławomir Ruciński | Marta Płonka | Jan Pawlica (filozof) | Jerzy Malec | Jerzy Obarski | Waldemar Minkina | Henryk Fajt | Wojciech Wiewiorowski | Zbigniew Danek | Zbigniew Sprycha | Dariusz Złotkowski | Bronisław Szymański (geolog) | Zbigniew JanowiczOceń: Isztar Zawadzki