Krystyna Zofia Eichler

---

Życiorys

Krystyna Zofia Eichler była córką Stefana Tomasza Eichlera oraz Konstancji ze Skrzyneckich. Jej młodość przypadła na czas spędzany w Warszawie oraz Suwałkach. Edukację rozpoczęła w Liceum Ogólnokształcącym w Augustowie, gdzie w 1939 roku pomyślnie zdała egzamin maturalny, a następnie rozpoczęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, Krystyna, razem z matką oraz bratem Januszem, wyemigrowali do Wilna. Tam w 1940 roku rozpoczęła studia na Wydziale Malarstwa Uniwersytetu Wileńskiego. Niestety, 14 czerwca 1941 roku, rodzina Eichlerów została aresztowana przez NKWD i deportowana do obozu pracy w Kraju Ałtajskim. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski i wiadomości o ogłoszeniu amnestii, wyruszyli do Samarkandy. To tam dowiedzieli się, że Stefan Tomasz Eichler przeżył i wstąpił do Armii Andersa, osiągając stanowisko szefa II oddziału Armii Polskiej w Związku Radzieckim.

W marcu 1942 roku, po trudnej podróży, dotarli do Krasnowodska, a następnie przetransportowali się statkiem przez Morze Kaspijskie do Pahlawi w Iranie. W 1943 roku, wraz z polskim wojskiem, przybyli do Beirutu, gdzie Krystyna kontynuowała naukę architektury na Academie Libanaise des Beaux Arts. W tym okresie zawarła związek małżeński z architektem Stanisławem Jukowiczem (1915-1996).

Po uzyskaniu dyplomu w 1948 roku, zdecydowała się na emigrację do Argentyny, gdzie podjęła pracę w biurze architektonicznym D. Gambourg DPLG w Buenos Aires. W 1951 roku sprowadziła do Argentyny swojego brata oraz rodziców. Od samego początku aktywnie uczestniczyła w życiu tamtejszej Polonii, przyjaźniąc się z Witoldem Gombrowiczem, który często bywał u niej na kolacjach, a także prowadził kursy filozoficzne, w których brała udział.

W 1961 roku Krystyna przeniosła się do Kalifornii, gdzie przez dwadzieścia osiem lat, od 1962 do 1980 roku, pracowała jako samodzielny architekt w biurze Robert E. Donald AIA w Beverly Hills, a później jako szef działu projektów. W 1983 roku założyła własne studio architektoniczne w Los Angeles. Specjalizowała się głównie w projektowaniu rezydencji i wieżowców, a na emeryturę przeszła w 2000 roku.

Jako malarka, posługiwała się techniką olejną na płótnie i aktywnie uczestniczyła w artystycznym życiu zarówno Argentyny, jak i Stanów Zjednoczonych. Zorganizowała siedem wystaw indywidualnych w Los Angeles (1975, 1977, 1984, 1987) oraz w Nowym Jorku (1992). Jej prace były również prezentowane w Polsce. Krystyna postanowiła podzielić się swoimi wspomnieniami, publikując autobiografię pt. „Śladami Odysei” poprzez własne wydawnictwo Sam Miguel Press.

Na życzenie Krystyny Zofii Eichler, Jan Jaworski 27 października 2012 roku rozsypał jej prochy nad jeziorem Necko w Augustowie, z którym Krystyna czuła głęboką emocjonalną więź.

Utwory

Oto lista dzieł Krystyny Zofii Eichler, które zasługują na szczególną uwagę. Wśród nich można znaleźć różnorodne utwory, które odzwierciedlają nie tylko życie autorki, ale także ważne wydarzenia historyczne.

• Siberian notes 1939-1942: rękopisy z archiwów Instytutu Hoovera na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii,
• Śladami Odysei,
• Polscy studenci w Libanie 1942-1952,
• Michał Kobielak – Wilno, 1940: Zygmunt Fijałkowski (1920-ok. 1983),
• Moje amerykańskie perypetie: San Francisco [opowiadanie].

---

Oceń: Krystyna Zofia Eichler

---