Konstanty Troczyński

---

Życiorys

Konstanty Troczyński był absolwentem Państwowego Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Po zdaniu matury, kontynuował naukę na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie jednocześnie zgłębiał dwa kierunki: polonistykę pod opieką prof. Tadeusza Grabowskiego oraz socjologię prowadzone przez prof. Floriana Znanieckiego.

W tym okresie Troczyński aktywnie uczestniczył w działalności poznańskiego koła Myśli Mocarstwowej, pełniąc funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Myśl Mocarstwowa” w latach 1927–1928. Ukończył studia w 1929 roku, a jego praca doktorska nosiła tytuł Teoria poetyki. Szkic z zakresu metodologii nauki o literaturze. W latach 1929–1932 odbył kilka stypendiów w Paryżu, Lipsku i Berlinie, gdzie kontynuował badania dotyczące estetyki oraz socjologii literatury. W międzyczasie pracował także jako nauczyciel w szkołach średnich.

Zaraz po powrocie do kraju, w latach 1934–1937, pełnił rolę kierownika literackiego i referenta prasowego w poznańskiej rozgłośni Polskiego Radia. Jego dorobek naukowy został doceniony w 1937 roku, gdy uzyskał tytuł docenta na Uniwersytecie Poznańskim. W 1939 roku zdobył habilitację na podstawie Rozprawy o krytyce literackiej (1931) oraz książki Artysta i dzieło. Studium o „Próchnie” Wacława Berenta (1938).

Troczyński był integralną postacią poznańskiego życia kulturalnego, współpracując z wieloma czasopismami, takimi jak „Literatura i Sztuka” (1928), „Życie Literackie” (1928, 1934–1935), „Dziennik Poznański” (1929, 1930, 1932–1939), „Prom” (1932–1933), „Pion” (1933–1934), „Tęcza” (1933, 1937–1938), „Antena” (1935), „Bunt Młodych” (1936), „Kultura” (1936) oraz „Teatr” (1937). Ponadto, w latach 1935–1939 regularnie pisał recenzje teatralne do „Nowego Kuriera”.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji Niemiec na Polskę, w grudniu 1939 roku Troczyński został wysiedlony z Poznania. Po krótkim pobycie w Sandomierskiem udał się do Krakowa, gdzie pracował w sklepie rybnym. W międzyczasie nawiązał kontakty z ruchem oporu i wykładał w tajnej podchorążówce. Został aresztowany 16 kwietnia 1942 roku w Kawiarni Plastyków przy ul. Łobzowskiej 3. Pierwszym miejscem odosobnienia było więzienie Montelupich, z którego 25 kwietnia 1942 roku trafił do KL Auschwitz. Tam, niestety, poniósł śmierć 27 maja 1942 roku w wyniku masowej egzekucji pod Ścianą Straceń, mając przydzielony numer więźniarski: 33185.

---

Oceń: Konstanty Troczyński

---