Elżbieta Wojnowska

---

Życiorys

Elżbieta Wojnowska zadebiutowała na scenie w wieku dwunastu lat, grając rolę Nel w Teatrze Dramatycznym im. Adama Mickiewicza w Częstochowie w adaptacji powieści „W pustyni i w puszczy” autorstwa Henryka Sienkiewicza. Po ukończeniu nauki w I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie, kontynuowała swoją edukację w Studium Nauczycielskim w Cieszynie, gdzie specjalizowała się w wychowaniu muzycznym. Równocześnie była studentką historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Wojnowa posiada bogate doświadczenie pedagogiczne, będąc wykładowcą w PWSFTviT w Łodzi oraz w Wyższej Szkole Aktorskiej Machulskich w Warszawie. W latach 1969–1972 aktywnie współpracowała z orkiestrą Ośrodka Telewizyjnego w Katowicach i Estradą Opolską, a podczas studiów występowała z kabaretami oraz w teatrzykach studenckich. W 1973 roku zaprezentowała się na festiwalu FAMA w Świnoujściu, a już rok później zdobyła wyróżnienia na XI Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie oraz na XII Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, zdobywając główne nagrody za interpretację utworu „Zaproście mnie do stołu”. Ta sama piosenka zaowocowała również jej gościnym występem na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1974 roku

W 1984 roku zdobyła nagrodę na Ogólnopolskich Spotkaniach Estradowych w Rzeszowie, a rok później na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Rok 1985 przyniósł jej nagrodę FIDOF na Festiwalu Piosenki w Dreźnie. Elżbieta występowała z recitalami zarówno w Polsce, jak i za granicą, m.in. w Moskwie, Pradze, Budapeszcie, Lublanie, Paryżu, Rostoku, Londynie i Berlinie. Po przerwie, w listopadzie 1999 roku, wznowiła występy w studiu radiowym „Trójki”, co spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem zarówno publiczności, jak i krytyków, czego dowodem jest album „Zaproście mnie do stołu”, wydany w 2000 roku.

W 2002 roku jej poetycki recital, w towarzystwie fortepianisty Włodka Pawlika, został zarejestrowany i transmitowany przez Polskie Radio w ramach Warszawskiej Jesieni Poezji. Dnia 23 kwietnia 2004 roku, we Wrocławiu, miał miejsce koncert z okazji 30-lecia pracy artystycznej Elżbiety Wojnowskiej. Nieustannie angażując się w działalność muzyczną, w 2014 roku wystąpiła na uroczystym koncercie z okazji 25-lecia wolności, wykonując piosenkę „Mury” autorstwa Jacka Kaczmarskiego. Ten jubileuszowy koncert z okazji 40-lecia twórczości artystycznej odbył się 10 listopada 2014 roku w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego.

W repertuarze teatralnym Elżbiety Wojnowskiej można znaleźć m.in. takie role jak: Nel w „W pustyni i w puszczy”, Isia w „Weselu”, Jenny Stewart w „Drewnianej misce”, a także gościnne występy w Teatrze STU, w spektaklach „Markietanki” oraz „Kobiety na tyłach wojsk w walce o pokój” według Brechta.

W swojej karierze telewizyjnej występowała również w licznych programach, m.in.: w telewizyjnym filmie „Podróże z Hagawem” (1975), w recitalu „Zaduszki poetyckie” (1976) oraz w Recitalu według scenariusza Magdy Umer (1977). W 1981 roku zaprezentowała recital pieśni do wierszy Leszka Aleksandra Moczulskiego, a muzykę skomponował Jacek Zieliński. Wówczas miała także miejsce inscenizacja utworów Bertolta Brechta w reżyserii Stefana Szlachtycza.

Wojnowa jest również znana z recitali poetyckich, takich jak „Zawsze poezja ze mną” (1987) z pieśniami do wierszy Władysława Broniewskiego. Jej wykonania cieszą się dużym uznaniem, ponieważ silnym i czystym głosem interpretuje utwory współczesnych polskich poetów, takich jak Bursa, Wojaczek, Poświatowska, Różewicz, Osiecka i wielu innych. Jej talent wyróżnia szczególne ciepło oraz zrozumienie tekstu, co doceniają także sami poeci, o czym świadczy wypowiedź Mariana Grześczaka, który zauważył, że „mieszka w ich wierszach, a ich słowa stają się jej słowami” (Marian Grześczak, Słowa wojnowskie, „Poezja”, 2001 rok).

Muzykę dla Wojnowskiej komponowali tacy artyści jak Henryk Alber, Janusz Strobel oraz Janusz Tylman. Elżbieta tworzy także własne kompozycje oraz interpretuje utwory Kurta Weilla i Hansa Eislera.

Przez trzydzieści lat była żoną dziennikarza Andrzeja (Ibisa) Wróblewskiego (1922-2002). Obecnie mieszka na Ursynowie w Warszawie, aktywnie uczestnicząc w życiu społecznym. Wspólnie z mężem stworzyła Ursynowsko-Natolińskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne. W uznaniu zasług dla kultury polskiej i działalności społecznej, w 2001 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2005 roku uhonorowano ją Nagrodą Ministra Kultury.

Dyskografia

Dyskografia Elżbiety Wojnowskiej przedstawia bogaty zbiór jej wydawnictw, które odzwierciedlają jej artystyczną podróż oraz utwory, które zdobyły uznanie wśród słuchaczy. W 1974 roku ukazał się singiel Zaproście mnie do stołu, wydany przez Polskie Nagrania „Muza” (N 0736). Kolejnym ważnym wydawnictwem były dwa single oznaczone jako 2SP, zatytułowane po prostu Elżbieta Wojnowska, wydane przez Tonpress (S 129/130).

W 1978 roku artystka zaprezentowała album LP Życie moje, który również został wydany przez Polskie Nagrania Muza (SX 1710). W 1987 roku na rynku pojawiło się nagranie koncertowe Songi Brechta – live, zarejestrowane w Teatrze STU w Krakowie i wydane przez Polskie Nagrania (SX 2604/2605).

W 1994 roku Wojnowska wydała CD Songi Brechta – live, ponownie pod banderą Polskich Nagrań (PNCD 273). Następnie, w roku 2000, ukazała się kolejna wersja Zaproście mnie do stołu, wydana przez Universal Music Polska (CD 013308-2). W 2002 roku artystka dołączyła do Złotej Kolekcji z albumem Sztuczny miód, wydanym przez Pomaton EMI (23 marca 2002).

Ostatnim z wymienionych albumów jest współpraca z Włodkiem Pawlikiem, która zaowocowała płytą Sonety Szekspira, wydaną przez PPA i CS Impart w 2004 roku.

---

Oceń: Elżbieta Wojnowska

---