Henryk Przełożyński

---

Życiorys

Henryk Przełożyński, postać niezwykła, przeszedł przez życie z niezłomnością oraz pasją do muzyki. W wyniku tragicznego wybuchu niewypału w 1944 roku stracił wzrok, co jednak nie zatrzymało go w dążeniu do realizacji swoich marzeń muzycznych. W 1946 roku, mimo przeciwności losu, podjął naukę gry na akordeonie, co stało się początkiem jego muzycznej kariery.

W latach 1951–1956 kształcił się w Państwowej Szkole Muzycznej w Krakowie, po czym w latach 1958–1963 był stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki w Pradze. Ukończenie Praskiego Konserwatorium dla niewidomych z publicznym koncertem z wyróżnieniem było jednym z jego największych osiągnięć, udowadniając, że jego determinacja nie zna granic.

Po powrocie do kraju, w 1963 roku, rozpoczął pracę jako nauczyciel gry na akordeonie w Państwowej Szkole Muzycznej nr 1 w Krakowie. Henryk Przełożyński stał się pierwszym niewidomym nauczycielem, który uczył młodzież widzącą», a jego wkład w wychowanie wielu muzyków, w tym prof. Janusza Patera, wykładowcy Akademii Muzycznej w Krakowie, pozostaje nieoceniony. Przepracował w tej szkole ponad 41 lat, stając się inspiracją dla kolejnych pokoleń muzyków.

Nie poprzestał na tym – w latach 1973–1977 podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, które zakończył obroną pracy magisterskiej z wyróżnieniem oraz zdobyciem tytułu magistra sztuki. Jego pasja do muzyki nie ograniczała się jedynie do nauczania; przez wiele lat był również instruktorem zespołu muzycznego przy Spółdzielni Niewidomych w Krakowie oraz w Okręgu PZN.

Henryk prowadził także chór „Uśmiech w mroku”, który działał przy Delegaturze PZN w Częstochowie, a jego zaangażowanie w życie społeczne owocowało przynależnością do Stowarzyszenia Niewidomych Cywilnych Ofiar Wojny. W uznaniu za swoje osiągnięcia otrzymał wiele nagród oraz wyróżnień, w tym tytuł Zasłużonego Działacza Spółdzielczości Niewidomych oraz „Złotego Kormorana” na Międzynarodowym Konkursie Zespołów Muzycznych w Olsztynie w 1978 roku, a także Złoty Krzyż Zasługi.

---

Oceń: Henryk Przełożyński

---