Aleksander Rowiński

---

Życiorys

Wstępując na drogę edukacji, Aleksander Rowiński ukończył z sukcesem IV Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie w 1950 roku. Następnie kontynuował naukę na kierunku dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał dyplom w 1953 roku. Faza jego życia zawodowego zainaugurowała się w roli dziennikarza „Dziennika Zachodniego” w latach 1954-1957. W późniejszym czasie aktywnie tworzył teksty dla wielu czasopism, do których należały m.in. „Po prostu”, „Przemiany”, „Perspektywy”, „Prawo i Życie”, „Życie Literackie” oraz „Kultura”.

W latach 1955-1963 był aktywnym członkiem Klubu Krzywego Koła, a od 1961 roku związany był z Stowarzyszeniem Dziennikarzy Polskich (SDP). Jego działalność literacka rozwinęła się jeszcze bardziej, gdy w 1975 roku wstąpił do Związku Literatów Polskich (ZLP). Między rokiem 1990 a 1998 pełnił funkcję w Prezydium Zarządu Głównego ZLP.

W ramach swoich osiągnięć pochwalić się mógł pomysłem i współredagowaniem serii książkowej Ekspress reporterów. Praca redaktorska Rowińskiego obejmowała również lata 1982-1983, kiedy to był redaktorem naczelnym pisma „Przegląd Tygodniowy”. W późniejszym czasie zgłębił nowe obszary współpracy, związując się z miesięcznikiem „Kontrasty”.

Z jego inicjatywy w 1987 roku zorganizowano wydawnictwo Oficyna Literatów „Rój”. W tym czasie również wydawał oraz kierował pokładowym czasopismem Polskich Linii Lotniczych LOT „Kaleidoscope”.

Wielką popularność przyniosły mu jego dokonania literackie, szczególnie książki reportażowe, takie jak: „Zygielbojma śmierć i życie” – biografia żydowskiego bohatera Szmula Zygielbojma, „Dreszczowce zamku Dunajec”, „Przeklęte łzy słońca”, „Pod klątwą kapłanów. Skarb Inków ukryty nad Dunajcem” – opowieść o kipu odnalezionym w 1946 roku na zamku w Niedzicy oraz „Pan Zagłoba”, poświęcona najbarwniejszej postaci Trylogii Henryka Sienkiewicza.

Warto też zaznaczyć, że Rowiński był autorem scenariuszy do filmów takich jak: „Krótkie życie” (1976) oraz „Inkowie w Polsce” (2005). W 2007 roku, wspólnie z partnerką Joanną Pogórską, zasponsorował budowę Votum Aleksa, drewnianej struktury w formie niekonsekrowanej kaplicy, będącej osobistym darem wotywnym z racji wyzdrowienia żony. W jego rodzinie można jeszcze wspomnieć o synu Lechu Rowińskim, architekcie, który wraz z Martą Rowińską odpowiedzialny był za projekt budynku Votum Aleksa.

W trakcie swojej kariery, Aleksander Rowiński zdobył liczne nagrody, w tym prestiżową nagrodę im. Witolda Hulewicza. Po zakończeniu swojego żywota, odnalazł spokój na cmentarzu parafialnym w Wildze.

Twórczość

Twórczość Aleksandra Rowińskiego obejmuje szereg różnych utworów, które odzwierciedlają jego literackie zacięcie i pasję. Wśród najważniejszych dzieł znajdują się:

• Pod biało-czerwoną banderą (1966),
• Anioły Warszawy (1969),
• Świat się kończy (1972),
• W lepszym towarzystwie (1975),
• Szpakami karmieni (1978, razem ze Stefanem Kozickim),
• Tamci żołnierze (1979),
• Cofnij wskazówkę zegara (1980),
• Otruć czy pokochać (1985, wydanej pod pseudonimem Alex Rovin),
• Dreszczowce zamku Dunajec (2004),
• Opowieści pana Franciszka i o panu Franciszku (2005),
• Przeklęte łzy słońca (2006),
• Pan Zagłoba (1999),
• Zygielbojma śmierć i życie (2000, 2004).

Te tytuły ukazują różnorodność tematyczną i stylową w pracy Rowińskiego, przyciągając uwagę czytelników przez lata.

---

Oceń: Aleksander Rowiński

---