Zofia Barwińska

---

Życiorys

Zofia Barwińska była talentowanym artystą teatralnym, córką uznanego Henryka Barwińskiego, który był zarówno aktorem, jak i reżyserem teatralnym, oraz aktorki Leonii z Urbanowiczów (1882–1964). Jej podróż po scenach rozpoczęła się przed wybuchem II wojny światowej, a jej występy można było zobaczyć w takich miejscach jak Kraków, Lwów, Bydgoszcz, Poznań oraz Katowice.

Po zakończeniu wojny, Zofia kontynuowała swoją karierę jako aktorka w poznańskim Teatrze Polskim w latach 1945–1947. Następnie przeniosła się do Miejskich Teatrów Dramatycznych w Krakowie, gdzie pracowała w latach 1947–1949, a od 1950 do 1952 roku występowała w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach.

W roku 1953, Zofia Barwińska rozpoczęła nowy rozdział w swojej karierze, występując w Warszawie, gdzie spędziła większość swoich artystycznych lat. Grała w Teatrze Ateneum od 1953 do 1959 roku oraz w Teatrze Polskim, gdzie pracowała do 1975 roku. W latach 1977–1978 miała okazję gościnnie występować w spektaklach w Teatrze Kameralnym, co było zwieńczeniem jej bogatej kariery aktorskiej.

Życie Zofii zakończyło się w Skolimowie, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie można ją odwiedzić w kwaterze 233-2-16.

Role teatralne (wybór)

Oto wybrane role teatralne, które odegrała Zofia Barwińska podczas swojej bogatej kariery artystycznej:

• 1926 – Akropolis jako Helena (reż. Józef Sosnowski),
• 1927 – Król jako Pani podprefektowa (reż. Zygmunt Nowakowski),
• 1945 – Moralność pani Dulskiej jako Lokatorka (reż. Władysław Neubelt),
• 1946 – Wesele jako Rachel (reż. Władysław Stoma),
• 1946, 1947 – Wieczór Trzech Króli jako Viola (reż. Bronisław Dąbrowski),
• 1947 – Dwa teatry jako Pani (reż. Karol Borowski),
• 1948 – Wesele Figara jako Hrabina (reż. Władysław Krzemiński),
• 1948 – Amfitrion 38 jako Leda (reż. Bohdan Korzeniewski),
• 1949 – Mąż i żona jako Elwira (reż. Stefan Drewicz),
• 1950 – Balladyna jako Goplana (reż. Władysław Woźnik),
• 1951 – Mizantrop jako Celimena (reż. Roman Zawistowski),
• 1953 – Panna Maliczewska jako Daumowa (reż. Janusz Warmiński),
• 1954 – Spazmy modne jako Hrabina Modnicka (reż. Maria Wiercińska),
• 1954 – Pojedynek jako Amy (reż. J. Warmiński),
• 1957 – Tartuffe czyli Świętoszek jako Elmira (reż. J. Warmiński),
• 1959 – Wesele pana Balzaca jako Karolina Sayn-Wittgenstein (reż. Władysław Hańcza),
• 1959 – Śluby panieńskie jako Pani Dobrójska (reż. R. Zawistowski),
• 1960, 1961 – Wielki kram jako Królowa Lucyna (reż. Andrzej Munk),
• 1961 – Śmierć gubernatora jako Dama I (reż. Kazimierz Dejmek),
• 1961 – Anna Karenina (Teatr Telewizji, reż. Adam Hanuszkiewicz),
• 1964 – Dziady jako Dama (reż. Krystyna Skuszanka, J. Krasowski),
• 1967 – Pieszo w powietrzu jako Druga stara Angielka (reż. Erwin Axer),
• 1961 – Martwe dusze jako Gubernatorowa (reż. W. Hańcza),
• 1970 – Ballada o tamtych dniach Starsza pani (reż. Leon Wojciechowski),
• 1976 – Odsłonięcie jako Nana (reż. Wiesław Górski),
• 1977 – Lato jako Babcia (reż. Krystyna Meissner),
• 1978 – Klucznik jako Hrabianka (reż. Ryszard Ber).

Filmografia

Zofia Barwińska to znana postać w polskim kinie, której filmografia obejmuje wiele znaczących ról. Oto kilka wybranych produkcji, w których wystąpiła:

• 1969 – Podróżni jak inni,
• 1979 – Doktor Murek jako żona prezydenta Niewiarowicza,
• 1982 – Coś się kończy jako Matka Stanisławy.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, które została uhonorowana Zofia Barwińska, znajdują się:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955).

---

Oceń: Zofia Barwińska

---