Alfred Angiersztajn, znany również pod pseudonimami Anerski oraz Gruby, był exceptionalną postacią w historii polskiego ruchu komunistycznego oraz związkowego. Urodził się 1 sierpnia 1896 roku w Częstochowie i spędził znaczną część swojego życia w stolicy, gdzie zmarł 30 września 1972 roku w Warszawie.
Jako działacz polityczny, Angiersztajn pełnił kluczową rolę jako zastępca kierownika Wydziału Komunikacyjnego Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej w latach 1945–1948. Jego działalność miała znaczący wpływ na kształtowanie polityki transportowej oraz komunikacyjnej w powojennej Polsce, co czyni go ważnym elementem w historii kraju tamtych czasów.
Życiorys
Alfred Angiersztajn to postać, która swoją drogę życiową związała z pracą na kolei, wychodząc z robotniczej rodziny. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum, zaczął karierę jako ślusarz. Już od 1915 roku pracował na kolei w Strzemieszycach, a dwa lata później, w 1917 roku, zdobył doświadczenie jako pomocnik maszynisty w Warszawie. Jego zaangażowanie w Związek Zawodowy Kolejarzy (ZZK) miało miejsce już w 1919 roku, kiedy to intensyfikował swoją działalność zawodową i społeczną.
W latach 1919-1921 Alfred służył w wojsku, a po zakończeniu służby wrócił do pracy na kolei, gdzie od 1926 roku pełnił funkcję maszynisty w Kutnie. W bieżącym roku przystąpił do Związku Zawodowego Maszynistów Kolejowych w Polsce. Dwa lata później, w latach 1929-1931, zajmował stanowisko przewodniczącego koła tego związku w Kutnie. Jego działalność polityczna również zaczynała się rozwijać, gdy w 1930 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Polski (KPP). W latach 1932-1934 pracował w Warszawie oraz Grójcu, a w 1934 roku objął stanowisko sekretarza Komitetu Miejskiego KPP w Kutnie.
W styczniu 1937 roku Angiersztajn wyjechał do Hiszpanii, by zaangażować się w tamtejszej wojnie domowej. Od stycznia 1938 roku walczył w Brygadzie im. Jarosława Dąbrowskiego, gdzie awansował na porucznika. Po zakończeniu konfliktu, w lutym 1939 roku przekroczył granicę francuską i został internowany w obozie w Gurs, a później w Vernet d’Ariège. Jego więzienie było krótkotrwałe, bowiem w 1941 roku został wywieziony do obozu pracy w pobliżu Lipska w Niemczech. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia, mógł powrócić do Kutna, gdzie do końca okupacji kontynuował pracę jako maszynista.
Po wojnie, w 1945 roku, Alfred wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), reprezentując Poznań na I Zjeździe partii w grudniu 1945 roku. W latach 1945-1948 pełnił funkcję zastępcy kierownika Wydziału Komunikacyjnego KC PPR. W kolejnych latach, od 1945 do 1957 roku, był przewodniczącym Centralnej Komisji Rewizyjnej Związków Zawodowych. Dodatkowo, był członkiem Wydziału Wykonawczego ZZK, a w latach 1950-1970 przewodniczył Głównej Komisji Rewizyjnej ZZK. W uznaniu za swoje zasługi, odznaczono go m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Walecznych.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Michał Kaczorowski | Zenon Komender | Edmund Pędziwiatr | Maria Barucka | Jan Gronkiewicz | Wojciech Konieczny | Jerzy Zdrada | Szymon Giżyński | Zdzisław Barański | Jacek Kasprzyk (polityk) | Zbigniew Cichoń | Henryk Wyrzykowski | Dariusz Kołodziejczyk (polityk) | Tomasz Michałowski (polityk) | Janusz Błaszczyk (polityk) | Krystyna Ozga | Anna Januszajtis | Marek Grabowski (1950–2022) | Zygmunt Liczbiński | Marian JanicOceń: Alfred Angiersztajn