Michał Kaczorowski

Polityka i administracja

Michał Kaczorowski to ważna postać w polskiej historii, której życie i kariera miały znaczący wpływ na rozwój kraju. Urodził się 27 września 1897 roku w Częstochowie, a zmarł 15 marca 1975 roku w Warszawie.

Jako wykształcony ekonomista, urbanista i architekt, Kaczorowski odegrał kluczową rolę w procesie odbudowy Polski po II wojnie światowej. W latach 1945-1949 pełnił funkcję ministra odbudowy, odpowiedzialnego za kierowanie pracami na rzecz renowacji zniszczonych miast i infrastruktury.

Nadto, był także aktywnym politykiem, który zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej oraz w Sejmie Ustawodawczym, gdzie z zaangażowaniem współtworzył nową rzeczywistość polityczną i gospodarczą w Polsce.

Życiorys

Michał Kaczorowski był znaną postacią, synem Leonarda i Marii. W 1915 roku uzyskał świadectwo ukończenia szkoły średniej w Warszawie. Następnie rozpoczął studia na Wydziale EkonomicznymCesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, które zakończył w 1918 roku. Tego samego roku wstąpił do Wojska Polskiego, biorąc aktywny udział w II i III powstaniu śląskim.

W 1924 roku uzyskał dyplom na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, co otworzyło przed nim nowe ścieżki zawodowe. Zyskał renomę specjalisty w dziedzinie planowania przestrzennego oraz budownictwa. W 1930 roku rozpoczął pracę w Biurze Ekonomicznym Prezesa Rady Ministrów, a także został redaktorem tygodnika „Polska Gospodarka”. Do 1939 roku pełnił różnorodne funkcje w Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej, Ministerstwie Przemysłu i Handlu oraz w Ministerstwie Skarbu.

W obliczu wybuchu II wojny światowej stanął w obronie Warszawy. W czasie trwania konfliktu był wykładowcą na Wolnej Wszechnicy Polskiej, a do 1944 roku zasiadał w Konspiracyjnej Komisji Urbanistycznej. Jego doświadczenie obejmowało również pracę w Biurze Planu Regionalnego oraz Biurze Planu Krajowego. W 1944 roku objął kierownictwo Biura Planowania i Odbudowy przy Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego.

Od 11 czerwca 1945 do 1 kwietnia 1949 roku pełnił funkcję ministra odbudowy kraju w rządach Tymczasowych, w tym w pierwszym rządzie Józefa Cyrankiewicza. W latach 1946–1949 piastował stanowisko prezesa Głównego Urzędu Planowania Przestrzennego. Kaczorowski był także profesorem na Politechnice Warszawskiej, a także wiceprzewodniczącym Komisji Planowania Regionalnego Warszawy.

W 1948 roku był inicjatorem powstania Instytutu Budownictwa Mieszkaniowego, gdzie pełnił funkcję dyrektora od 1949 aż do 1971 roku. W latach 1955–1959 kierował również Instytutem Urbanistyki i Architektury. Działał w Krajowej Radzie Narodowej oraz w Sejmie Ustawodawczym. Po 1971 roku zaangażował się w prace Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie.

W 1939 roku przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej i w latach 1945–1948 zasiadał w jej radzie naczelnej. Po 1948 roku stał się członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jako członek honorowy Towarzystwa Urbanistów Polskich, wykazał się dużym wkładem w dziedzinę urbanistyki, publikując liczne prace dotyczące problematyki mieszkaniowej oraz planowania przestrzennego, zwłaszcza w Warszawie i na jej przedmieściach.

Michał Kaczorowski spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 162-4-23,24), pozostawiając po sobie znaczący dorobek zarówno w dziedzinie nauki, jak i praktyki urbanistycznej.

Wybrane publikacje

Oto wybrane publikacje autorstwa Michała Kaczorowskiego:

  • Zagadnienia ekonomiki projektowania architektonicznego (1958),
  • Początki odbudowy kraju i stolicy (1979).

Ordery i odznaczenia

W bogatej historii Michała Kaczorowskiego znalazły się licznie przyznawane mu odznaczenia oraz ordery, które podkreślają jego znaczące zasługi.

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 19 lipca 1946,
  • Krzyż Niepodległości, nadany 15 kwietnia 1932,
  • Krzyż Walecznych,
  • Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi,
  • Medal za Warszawę 1939–1945, przyznany 17 stycznia 1946,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 14 stycznia 1955.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: KATARZYNA KACZOROWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 07.11.2019 r.]
  2. 90 lat. Towarzystwo Urbanistów Polskich. Wydawnictwo jubileuszowe. Warszawa: TUP, 2013.
  3. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 – Uchwała Rady Państwa z dnia 14.01.1955 r. nr 0/123 – na wniosek Ministra Budownictwa Miast i Osiedli.
  4. M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490 („w II rocznicę P.K.W.N. w wyróżnieniu zasług na polu pracy nad odrodzeniem państwowości polskiej, nad utrwaleniem jej podstaw demokratycznych i w odbudowie kraju”).
  5. M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 („w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”).
  6. M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 („za pracę w dziele odzyskania niepodległości”).
  7. „Biuletyn Zamek”, nr 17a, 19.06.1971 r., s. 5.
  8. 5 lipca 1945 Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej zyskał uznanie międzynarodowe.

Oceń: Michał Kaczorowski

★★★★★
Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:6