Jan Musiał (senator)

---

Życiorys

Jan Musiał, syn Franciszka i Franciszki, miał aktywne życie społeczne od wczesnych lat młodzieńczych. Po wydarzeniach z grudnia 1970 roku brał udział w manifestacjach studentów. W wyniku tych działań został czasowo zatrzymany pod zarzutem szerzenia „fałszywych” informacji o wydarzeniach, które miały miejsce na Wybrzeżu. Ukończył studia z zakresu filologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1972 roku.

W 2006 roku obronił doktorat na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, skupiając się na pracy pt. Wartość i wartościowanie w pracach Stefana Kołaczkowskiego dotyczących literatury. W latach 1972-1973 pracował jako nauczyciel w Czułowie, a od 1973 do 1981 aktywnie pisał jako dziennikarz dla „Nowin” i „Konfrontacji”. W trakcie wydarzeń z września 1980 roku, dołączył do ruchu „Solidarność”, uczestnicząc w strajku, który doprowadził do podpisania porozumień rzeszowsko-ustrzyckich.

Był inicjatorem i redaktorem wielu pism, w tym „Biuletynu Informacyjnego Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego Solidarność” (1980–1981) oraz biuletynu strajkowego „Trwamy” (1981). Po wprowadzeniu stanu wojennego musiał się ukryć, stając się osobą poszukiwaną. 27 października 1982 roku został zatrzymany w Przemyślu. Działał jako współredaktor w drugoobiegowych wydawnictwach, w tym „Solidność Trwa” (1982) oraz „Busola” (1982–1988), publikując także w podziemnych gazetach w takich miastach jak Rzeszów, Przemyśl czy Stalowa Wola.

W latach 1982–1989 był redaktorem „Rocznika Instytutu Wyższej Kultury Religijnej”. Od 1984 roku pełnił rolę instruktora bibliotecznego w Kurii Biskupiej w Przemyślu, a w latach 1985-1988 wykładał język polski w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. W tym samym okresie współtworzył monografie historyczne z cyklu Biblioteczka Przemyska i był współredaktorem I tomu monografii Diecezja Przemyska w latach 1939-1945.

Między 1988 a 1992 rokiem pełnił funkcję sekretarza Diecezjalnej Rady Kultury. Współpracował z „latającym” uniwersytetem ludowym w diecezji przemyskiej oraz brał udział w działalności Klubu Myśli Politycznej „Dziekania”. Był także członkiem kolegium niezależnych historyków działających pod patronatem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1986 do 1989 roku odpowiadał za redakcję niezależnego czasopisma „Rola Katolicka”, które powstało z inicjatywy biskupa Ignacego Tokarczuka.

Wyniki wyborów z 4 czerwca 1989 roku przyniosły mu mandat senatora I kadencji jako przedstawiciel Komitetu Obywatelskiego. W 1991 zdołał uzyskać reelekcję do Senatu II kadencji z listy POC, pełniąc rolę reprezentanta województwa przemyskiego. 1 czerwca 1990 powołano go na stanowisko wojewody przemyskiego, czyniąc go pierwszym wojewodą, który nie pochodził z komunistycznych struktur po zmianach ustrojowych. Jego zastępcą został Wiesław Winiarz, a 28 października 1992 roku Musiał został odwołany z tej funkcji. Jego następcą na tym stanowisku został Adam Pęzioł.

Od marca 1993 do lipca 1994 roku pełnił rolę redaktora naczelnego regionalnego dziennika „Nowiny” w Rzeszowie. Następnie, w latach 1994–1997, był wydawcą „Zeszytów Akcji Katolickiej Archidiecezji Przemyskiej” oraz nauczycielem w I Liceum Ogólnokształcącym w Przemyślu. Dodatkowo, w latach 1994–1997 był prezesem lokalnego oddziału Klubu Inteligencji Katolickiej i członkiem różnych organizacji, w tym Stowarzyszenia Pamięci Orląt Przemyskich oraz Przemyskiego Towarzystwa Kulturalnego.

W 1996 roku objął stanowisko prezesa wydawnictwa R-Press w Rzeszowie, a w okresie rządów Jerzego Buzka był dyrektorem Polskiej Agencji Informacyjnej w Warszawie w latach 1998-1999. W 2000 roku został dyrektorem Kolegium Nauczycielskiego w Przemyślu, a rok później objął posadę kanclerza Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. Ponownie zaczął prowadzić zajęcia jako wykładowca w WSD w Przemyślu.

Jan Musiał miał także aktywny udział w polityce, będąc członkiem zarządu Pikiety Polskiego Chrześcijańskiego Demokratów w Podkarpaciu, a później również zaangażowanym w Prawo i Sprawiedliwość. W 2010 roku wsparł kandydaturę Marka Jurka w wyborach prezydenckich, przynależność do jego społecznego komitetu poparcia podkreśla jego dalsze zaangażowanie w życie publiczne.

Odznaczenia

Jan Musiał, jako senator, został odznaczony za swoje zasługi. Jego osiągnięcia zostały docenione poprzez przyznanie mu znaczących nagród.

• Krzyż Wolności i Solidarności, 2014,
• Order Świętego Sylwestra, 1999.

---

Oceń: Jan Musiał (senator)

---