Kazimierz Jasiński (1887–1956)

W latach 1919–1920 pełnił obowiązki sekretarza generalnego Związku Robotniczych Spółdzielni Spożywców, a w 1945 roku odegrał kluczową rolę jako organizator i kierownik działu ekonomicznego w Centralnej Komisji Związków Zawodowych. W późniejszym okresie, w latach 1945–1949, był zastępcą przewodniczącego oraz dyrektorem Biura Wykonawczego Komisji Specjalnej, której celem była walka z nadużyciami w gospodarce. Jasiński ponadto sprawował funkcję wiceprezesa NIK w latach 1948–1950 oraz ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego RP w Moskwie w latach 1950–1952.

Po ukończeniu warszawskiej szkoły technicznej, młody Kazimierz rozpoczął pracę w fabryce. Jako nastolatek zaangażował się w ruch rewolucyjny, co doprowadziło do jego aresztowania w 1906 roku za kolportaż nielegalnych odezw. W latach 1908–1911 brał aktywny udział w różnych organizacjach oświatowych robotników, a od 1911 roku był związany z SDKPiL, gdzie był członkiem Komitetu Warszawskiego. Jego działalność w ruchach lewicowych w kraju była na tyle intensywna, że w 1912 roku został wydalony z Polski za organizowanie strajku.

Jasiński kontynuował swoje życie w Brukseli, gdzie pracował jako ślusarz i nadal aktywnie działał w SDKPiL. Uczestniczył w IX Kongresie II Międzynarodówki w Bazylei, a w latach 1913–1917 studiował ekonomię na uniwersytecie brukselskim. Po powrocie do Polski w końcu 1917 roku, rozpoczął pracę w Urzędzie Pośrednictwa Pracy Ministerstwa Pracy.

W 1945 roku, po zakończeniu II wojny światowej, Jasiński stał się członkiem PPR/PZPR i kontynuował swoją działalność na rzecz związków zawodowych, organizując wydział ekonomiczny w Centralnej Komisji Związków Zawodowych. Był członkiem zarządu spółdzielni „Książka” oraz Muzeum Społecznego, a także współzałożycielem Międzynarodowego Instytutu Chłopskiego. Jego kontrybucje były doceniane, co zaowocowało zdobyciem odznaczeń takich jak Order Sztandaru Pracy I klasy oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 1947 roku.

Ostatecznie, Kazimierz Jasiński został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach, w kwaterze B2-9-23, gdzie jego postać pozostaje symbolem zaangażowania w walkę o lepszą przyszłość społeczno-ekonomiczną Polski.