Bogumił Kłodkowski

---

Życiorys

Kariera Bogumiła Kłodkowskiego rozpoczęła się w czasach II wojny światowej, gdy występował w Frontowym Teatrze Artylerii 2. Armii Wojska Polskiego. Po uzyskaniu pokoju, stał się członkiem kilku zespołów teatralnych. Był związany z Teatrem Młodego Widza we Wrocławiu w latach 1949–1950 oraz 1951–1954, a także z Państwowym Teatrem w Świdnicy w roku 1950–1951. Jego artystyczna podróż prowadziła go także do Teatru Domu Żołnierza w Toruniu w okresie od 1945 do 1947 roku, aż w końcu do Teatru Satyryków w Łodzi w 1954 roku.

W latach 1947–1949 Bogumił Kłodkowski występował również w Zespole Pieśni i Tańca Wojska Polskiego we Wrocławiu. Po przeniesieniu się do Warszawy, zdobył uznanie w Teatrze Satyryków „Syrena” od 1955 do 1957 roku, a następnie w Teatrze Komedia między 1957 a 1979 rokiem. Jego kariera teatralna zakończyła się w Teatrze na Targówku od 1979 do 1980 roku. Był również pracownikiem Stołecznej Estrady.

W latach 1960–2006 Kłodkowski zyskał popularność jako aktor radiowy, występując w słuchowisku radiowym „W Jezioranach”, gdzie stworzył postać Edy Jabłońskiego. Ponadto, brał udział w dwudziestu sześciu audycjach Teatru Polskiego Radia od 1957 do 1982 roku.

W czasie swojej kariery artystycznej, występował również na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, współpracując z takimi artystami jak Jolanta Kubicka, Zofia Merle, Andrzej Stockinger oraz zespołem Gawęda. W 2000 roku wraz z Kapelą Czerniakowską wydał płytę zatytułowaną „O rany! Jeziorany”. Jako artysta, poświęcał również czas na lektorowanie bajek dla dzieci.

W 1967 roku uhonorowano go Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, co świadczy o jego znaczeniu w polskiej kulturze. Po zakończeniu aktywności artystycznej, Bogumił Kłodkowski zmarł i znalazł swoje miejsce spoczynku na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Filmografia

Oto wyjątkowa lista filmów z udziałem Bogumiła Kłodkowskiego, w której przedstawione są jego role w różnych produkcjach filmowych oraz serialach telewizyjnych. Jego kariera obejmuje różnorodne gatunki filmowe, a jego postacie często wnosiły unikalny urok i charakter w przedstawieniach.

• Pościg (1953) – kierowca,
• Barbara i Jan (1964) – odc. 4,
• Dzięcioł (1970) – pracownik supersamu,
• Czterdziestolatek (1975) – sierżant, komendant posterunku (odc. 8),
• Lalka (1977) – odc. 2,
• Zamach stanu (1980),
• Dom (1980) – konferansjer w „Cafe-Fogg” (odc. 3),
• Zamach stanu (1985),
• Tulipan (1986) – jubiler (odc. 3),
• Jest jak jest (1994) – chórzysta.

---

Oceń: Bogumił Kłodkowski

---