Mirów nad Wartą

Góry i wzgórza

Mirów nad Wartą, znany także jako Balikowa Skała, to wyjątkowe miejsce, które wzbudza zainteresowanie turystów oraz miłośników przyrody. Położony w przełomowej dolinie Warty, graniczy z Częstochową, a dokładniej z dzielnicą Mirów oraz Jaskrowem. Geograficznie znajduje się na lewym, północnym brzegu rzeki.

Teren ten wyróżnia się także skałami Jasia i Małgosi, które znajdują się po przeciwnej stronie rzeki, a razem z Mirów nad Wartą tworzą jedną z naturalnych atrakcji, znaną jako Bramę Mirowską.

Mirów nad Wartą to masywna wychodnia wapienna, charakteryzująca się płaskim wierzchołkiem na szczycie oraz imponującą pionową ścianą, która sięga 20 metrów wysokości. Wysokość tego wzniesienia wynosi 257 m n.p.m., co czyni go interesującym punktem obserwacyjnym.

W okolicy znajdziemy gęste zadrzewienia, w tym grądowy zagajnik, który częściowo zasłania tę piękną skałę. Na jej zboczach występuje bogata flora, w tym roślinność murawowa, taka jak m.in. rozchodniki, macierzanki oraz rzadki ciemiężyk białokwiatowy.

Na południowo-zachodnim stoku tego wzniesienia, na wysokości 250 m n.p.m., znajduje się wejście do Jaskini w Balikowej Skale, której długość osiąga 15 metrów. Jest to dodatkowa atrakcja, która przyciąga pasjonatów speleologii oraz turystów pragnących odkrywać naturalne tajemnice regionu.

Pod względem fizycznogeograficznym Mirów nad Wartą leży na styku Wyżyny Częstochowskiej oraz Wyżyny Wieluńskiej. Warto dodać, że przełomowa dolina Warty jest zazwyczaj klasyfikowana do obszaru Wyżyny Częstochowskiej. W starszych opracowaniach Mirów i jego okolice mogą być również odnoszone do Obniżenia Górnej Warty.

Legendy

Skała Mirów nad Wartą znana jest również jako Zapadnięty Kościół. Ta fascynująca nazwa ma swoje źródło w legendzie, według której na szczycie tej skały znajdował się niegdyś kościół. W tym miejscu wierni, zamiast skupić się na nabożeństwie, rozpraszali się na sprawach całkowicie niezwiązanych z mszą. Pewnego dnia zdesperowany proboszcz wykrzyknął: „Lepiej, żeby ten kościół zapadł się pod ziemię!” I rzeczywiście, tak się stało.

Zamek w Mirowie

Na szczycie imponującej skały nie znajdował się kościół, jak mogłoby się wydawać, lecz skromny obiekt obronny – Zamek w Mirowie, będący częścią systemu Orlich Gniazd. Informacje na temat tej warowni pochodzą tylko z jednego dokumentu, który został wydany przez króla Zygmunta Augusta dla klasztoru mstowskiego w 1555 roku.

Zgodnie z ustaleniami badacza Zbigniewa Bereszyńskiego, na terenie występu skalnego dostrzegamy pozostałości zamku w postaci kopca, którego średnica wynosi 20 metrów, a wysokość osiąga 5 metrów. Kopiec jest otoczony z trzech stron przez 18-metrowe urwisko skalne, a z czwartej oddzielony jest fosą, która zabezpiecza dostęp do szczytowej powierzchni terasy nadrzecznej. Ponadto, za terenem rozciąga się podkowiasty wał z kamieni i ziemi o wysokości 2 metrów. Badacz zauważa, że obiekt w Mirowie mógł pełnić funkcję wieży, której zewnętrzny wał był osłonięty podwójną fosą w miejscu największego zagrożenia.

Według Jacka Laberscheka, budowa tego zamku mogła być powiązana z działalnością księcia Władysława Opolskiego, który był władcą tych ziem w latach 1370–1391. Książę zatrzymywał się w Mirowie podczas swoich podróży, co miało miejsce choćby w 1383 roku. Innego znaczącego związku z zamkiem dostrzega się w postaciach takich jak Wiernek z Pławniowic, który był tenutariuszem Mirowa w latach 1405–1425, lub Jana Służki, również tenutariusza tej wsi w latach 1425–1472 oraz wieloletniego burgrabiego zamku w Olsztynie.

Wszelkie dowody na istnienie warowni są potwierdzone przez kształt terenu, zachowane fragmenty fosy, kopiec znajdujący się na szczycie oraz pozostałości ceramiki i przepalonych kamieni, które odzwierciedlają bogatą historię tego miejsca.

Drogi wspinaczkowe

Na skale znajduje się 20 dróg wspinaczkowych, których trudności wahają się od V+ do VI.4 w skali Kurtyki. Większość z tych tras jest wyposażona w stałe punkty asekuracyjne, takie jak ringi, starsze kotwy oraz stanowiska do zjazdów. Mimo tych udogodnień, skała cieszy się ograniczoną popularnością wśród wspinaczy. Poniżej przedstawiamy krótką charakterystykę każdej z dróg:

  • Na lewo; V+ (na tej trasie nie wystarczą same ekspresy),
  • Córka Lucyfera; VI.1, 3r (zjazd z ringa),
  • Tu jest Polska; VI.2+, 3r + st,
  • Ostatnie widzenie; VI.1+, 3r (zjazd z ringa),
  • Timur Gumirowicz; VI.2+, 5r + st (trasa niebezpieczna),
  • Dialog; VI.1, 5r + st (droga szczególnie warta polecenia),
  • Obłęd; VI.+, 5r + st (stanowiąca ściśle płydę VI.2+),
  • Pektowin the Best; VI.2, 5r + st,
  • Ostrzeżenie dla szambonura; VI.2, 6r + st,
  • Ucieczka Gumisi; VI.4, 6r + st,
  • Fulco de Lorche; VI.4, 6r + st,
  • Linia życia; VI.2, 5r + st,
  • Płyta prezesa; VI.2+, 5r + st,
  • Kuty filar; VI.3, 4r + s + st,
  • Pasje; VI.4+, 4r + st,
  • Honor downa; VI.4, 4r + st,
  • Tatrzańska rysa; VI.2W (na tej trasie nie wystarczą same ekspresy),
  • Kampania zimowa; VI.5, 5 r + st (droga szczególnie warta polecenia),
  • Drabina miłości; VI.2+, 5r + st,
  • Jaśka byczy ślip; VI.1, 3r + st.

Oceń: Mirów nad Wartą

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:25