Stanisław Zabłocki

---

Życiorys

Stanisław Zabłocki jest synem Marii i Stanisława Zabłockich. Swoje studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w 1974 roku, a w latach 1974-1977 pracował jako pracownik naukowy w Instytucie Prawa Karnego tej uczelni. W tym samym okresie przechodził aplikację sądową, która zakończyła się zdaniem egzaminu sędziowskiego. Następnie w latach 1978-1980 odbył aplikację adwokacką, która również zwieńczona została pomyślnym zdaniem egzaminu adwokackiego.

W latach 1980–1991 był praktykującym adwokatem, a jego działalność obejmowała głównie obronę w sprawach karnych. Był aktywnym członkiem władz samorządowych adwokatury warszawskiej oraz przewodniczącym komisji szkolenia aplikantów przy Okręgowej Radzie Adwokackiej w Warszawie. Jego zaangażowanie obejmowało również udział w pracach Ośrodka Badawczego Adwokatury przy Naczelnej Radzie Adwokackiej. W 1986 roku minister sprawiedliwości powołał go do komisji odpowiedzialnej za formułowanie propozycji zmian w prawie karnym.

W 1990 roku był odpowiedzialny za wystąpienie przed Izbą Wojskową Sądu Najwyższego w rewizji rotmistrza Witolda Pileckiego. Po ogłoszeniu przez Sąd Najwyższy wyroku uniewinniającego, przewodniczący składu sądzącego, pułkownik Stanisław Kosmal, zakończył rozprawę słowami: „Tak więc mec. Zabłocki będzie mógł złożyć swój ostatni meldunek rotmistrzowi Pileckiemu… Niech to będzie meldunek od wszystkich uczciwych żołnierzy.” Było to odniesienie do fragmentu mowy końcowej obrońcy.

Stanisław Zabłocki jest od lat członkiem kolegiów redakcyjnych oraz rad programowych wielu czasopism prawniczych, w tym „Przegląd Sądowy”, „Palestra” i kwartalnik „Iustitia”, który jest organem Stowarzyszenia Sędziów Polskich „Iustitia”. W kwietniu 1991 roku został powołany na sędziego Sądu Najwyższego, a w 1996 roku objął stanowisko przewodniczącego Wydziału V Kasacyjnego, z kolei w 2001 roku przewodniczył Wydziałowi I Zagadnień Prawnych.

Jako sędzia sprawozdawca brał udział w istotnych medialnych sprawach kasacyjnych, w tym w sprawie Bogusława Bagsika oraz Lwa Rywina. Od 1991 roku był także członkiem Państwowej Komisji Wyborczej, jednak 1 grudnia 2014 roku zrezygnował z tej funkcji, wraz z siedmioma innymi członkami PKW.

W 1996 roku Minister Sprawiedliwości delegował go do prac w komisjach Senatu RP nad kodeksem postępowania karnego. W 1999 roku w skład kilkuosobowej komisji ds. nowelizacji procedury karnej powołał go minister sprawiedliwości. Kolejne powołania miały miejsce w 2000 roku, kiedy prezydent RP przydzielił go do zespołu ds. nowelizacji kodyfikacji karnych. Był również członkiem trzech kolejnych komisji kodyfikacyjnych prawa karnego, z czego w 2006 roku ustąpił z członkostwa, solidaryzując się z usuniętym przewodniczącym Stanisławem Waltosiem. W 2009 roku wrócił do tej komisji, uzyskując nominację na nową kadencję.

30 sierpnia 2016 roku, na mocy postanowienia wydanego przez prezydenta RP Andrzeja Dudę, objął stanowisko prezesa Sądu Najwyższego, kierując Izbą Karną. 12 września 2018 roku prezydent Andrzej Duda poinformował go pisemnie, że tego dnia w myśl ustawy przeszedł w stan spoczynku jako sędzia Sądu Najwyższego. Po wydaniu orzeczenia przez Trybunał Sprawiedliwości UE, powrócił do wykonywania swoich obowiązków w październiku 2018 roku.

W lutym 2019 roku złożył oświadczenie o przejściu w stan spoczynku, datując to na 20 lutego, co było spowodowane jego negatywną oceną wprowadzonych przez prezydenta zmian do regulaminu SN. 19 lutego 2019 roku pierwsza prezes Sądu Najwyższego Małgorzata Gersdorf wyznaczyła dzień 31 sierpnia 2019 roku jako datę jego przejścia w stan spoczynku, tłumacząc to „dobrem wymiaru sprawiedliwości”. Jednakże 30 sierpnia 2019 roku Stanisław Zabłocki wycofał wniosek o przejście w stan spoczynku, co zostało zaakceptowane przez Małgorzatę Gersdorf. Poinformował przy tym, że ponownie złoży wniosek, gdy sytuacja wokół Sądu Najwyższego się ustabilizuje.

Ostatecznie, 13 lutego 2020 roku, na dzień przed wprowadzeniem w życie tzw. ustawy represyjnej, przeszedł w stan spoczynku.

Publikacje

Stanisław Zabłocki jest uznawanym autorem oraz współautorem szeregu książek dotyczących prawa. Jego publikacje obejmują istotne pozycje takie jak Postępowanie odwoławcze w k.p.k., po nowelizacji. Komentarz praktyczny, Elementy metodyki pracy sędziego w sprawach karnych oraz Wzory pism procesowych w sprawach karnych.

Dodatkowo, jego dorobek obejmuje około 200 różnych prac, w tym artykuły, glosy, przeglądy orzecznictwa oraz recenzje, które mają głównie charakter naukowy i praktyczny w zakresie prawa karnego oraz postępowania karnego.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Zabłocki, w trakcie swojej kariery, zdobył szereg odznaczeń, które odzwierciedlają jego osiągnięcia i zasługi. Wśród najważniejszych wyróżnień znajdują się:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – przyznany w 2011 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – otrzymany w 2000 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi – nadany w 1995 roku.

---

Oceń: Stanisław Zabłocki

---